Αποδεικτική δύναμη υπεύθυνης δήλωσης ή βεβαίωσης τρίτου η οποία δεν δόθηκε κατά τον νόμιμο τρόπο
Στην πολιτική δίκη αποδεικτικά μέσα είναι, μεταξύ άλλων, κατά το άρθρο 339 ΚΠολΔ, και τα έγγραφα και τα δικαστικά τεκμήρια. Τα τελευταία είναι συμπεράσματα τα οποία συνάγει το δικαστήριο από αποδεδειγμένα γεγονότα για την ύπαρξη ή την ανυπαρξία άλλων γεγονότων. Έτσι, αν ο διάδικος επικαλείται και προσκομίζει κάποιο έγγραφο, που έχει αποδεικτική δύναμη υπό τις προϋποθέσεις των άρθρων 438, 439 και 443 ΚΠολΔ, προς απόδειξη πραγματικού γεγονότος από την αλήθεια του οποίου ο δικαστής, λαμβάνοντας υπόψη και τα διδάγματα της κοινής πείρας, κατόπιν συλλογισμού, μπορεί να σχηματίσει δικανική πεποίθηση για την αλήθεια ή αναλήθεια πραγματικών γεγονότων, τα οποία αποτελούν άμεσα στοιχεία του πραγματικού του εφαρμοστέου κανόνα δικαίου, το δικαστήριο οφείλει να το λάβει υπόψη και να το αξιολογήσει μαζί με τα άλλα τυχόν προσκομιζόμενα αποδεικτικά μέσα, άλλως καθιστά την απόφασή του αναιρετέα κατά το άρθρο 559 αρ. 11 ΚΠολΔ (ΑΠ 627/2018, ΑΠ 1307/2016).
Από τις διατάξεις του άρθρου 8 του ν. 1599/1986 και 339 του ΚΠολΔ., προκύπτει ότι η υπεύθυνη δήλωση ή βεβαίωση τρίτου (μαρτυρία τρίτου), η οποία δεν δόθηκε κατά τον από το νόμο οριζόμενο τρόπο, εφόσον έγινε, κατά την κρίση του δικαστηρίου της ουσίας, για να χρησιμεύσει ως αποδεικτικό μέσο στην ορισμένη μεταξύ άλλων πολιτική δίκη, αποτελεί ανεπίτρεπτο αποδεικτικό μέσο και δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη ούτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων. Από τα παραπάνω παρέπεται ότι δήλωση ή βεβαίωση τρίτου, η οποία δεν έγινε με σκοπό να χρησιμοποιηθεί ως αποδεικτικό μέσο και στη δίκη κατά την οποία κρίνεται η συγκεκριμένη διαφορά, μπορεί να εκτιμηθεί ως έγγραφο προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (ΑΠ 1583/2021 – δημοσιευμένη σε ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ, Ολ.ΑΠ 8/1987, ΑΠ 567/2018, ΑΠ 1076/2010, ΑΠ 410/2009, ΑΠ 109/2004).
Αγγελική Λιγοψυχάκη, δικηγόρος
email: info@efotopoulou.gr