Υπολογισμός έναρξης και λήξης προθεσμίας
Στο άρθρο 144 του ΚΠολΔ, ρυθμίζεται ή έναρξη και λήξη των δικονομικών προθεσμιών. Ως έναρξη των προθεσμιών ορίζεται η επόμενη ημέρα μετά την επίδοση ή μετά τη συντέλεση του γεγονότος που αποτελεί την αφετηρία της προθεσμίας που λήγουν στις 7 το βράδυ της τελευταίας ημέρας και αν αυτή είναι κατά το νόμο εξαιρετέα, την ίδια ώρα της επόμενης μη εξαιρετέας ημέρας (ΑΠ 1566/2010, ΝοΒ 2011.541).
Περαιτέρω, με το άρθρο 1 § 1 της από 29.12.1980 πράξης νομοθετικού περιεχομένου που κυρώθηκε με τον Ν. 1157/1981, καθιερώθηκε από 1 Ιανουαρίου 1981 πενθήμερη εβδομάδα εργασίας, η οποία διαρκεί από τη Δευτέρα μέχρι την Παρασκευή, για το προσωπικό του Δημοσίου, των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου. Στην παρ. 10 του ίδιου άρθρου ορίζεται, μεταξύ άλλων, ότι το Σάββατο δεν θεωρείται ως ημέρα αργίας (εξαιρέσιμη) και δεν καταβάλλονται στο απασχολούμενο προσωπικό οι προβλεπόμενες από το νόμο προσαυξήσεις. Στην επόμενη παράγραφο (11) του ίδιου άρθρου ορίζεται ποιες είναι οι ημέρες αργίας και ημιαργίας των ανωτέρω υπηρεσιών. Τέλος, σύμφωνα με την παράγραφο 12 του ίδιου άρθρου, η διαδρομή των προθεσμιών που τάσσονται από το νόμο ή τα δικαστήρια, αρχίζει από την επόμενη ημέρα της επίδοσης ή του γεγονότος που αποτελεί την αφετηρία της, και λήγει την ώρα 19.00 της τελευταίας ημέρας, εάν όμως αυτή είναι, σύμφωνα με το νόμο, εξαιρετέα ή Σάββατο, λήγει την ίδια ώρα της επομένης εργάσιμης ημέρας. Από τις διατάξεις αυτές συνάγεται ότι το Σάββατο, χωρίς να είναι αργία ή εξαιρετέα, δεν είναι εργάσιμη ημέρα και, όταν ο νόμος τάσσει προθεσμία για την επιχείρηση ορισμένης διαδικαστικής πράξης, η οποία προσδιορίζεται σε εργάσιμες ημέρες, το Σάββατο δεν πρέπει να προσμετράται στην προθεσμία αυτή, όπως ακριβώς και η Κυριακή, εφόσον δεν είναι δυνατό να επιχειρηθούν στη διάρκεια του Σαββάτου οι πράξεις, για τις οποίες τίθεται η προθεσμία με κριτήριο την εργάσιμη ημέρα, η οποία δεν μπορεί παρά να νοηθεί και σε σχέση με τη λειτουργία των δικαστηρίων και τη δυνατότητα να επιχειρηθούν διαδικαστικές πράξεις που απευθύνονται στο δικαστήριο. Ο νομοθέτης, γνωρίζοντας τις έννοιες, χρησιμοποιεί με σαφή διάκριση τους όρους «εργάσιμες ημέρες», όπως στα άρθρα 237 §3, 268 §4, 270 §2, 632 §1, 633 §2, 929 § 1, 979 § 2 ΚΠολΔ, ή «ημέρες αργίας ή εξαιρετέες», όπως στα άρθρα 125 § 1, 144 § 1,145 § 4 του ίδιου Κώδικα, (βλ. ΑΠ 320/12 Νόμος). Περαιτέρω, από τη διάταξη του άρθρου 11 στοιχ. β` της ανωτέρω πράξης νομοθετικού περιεχομένου προκύπτει ότι ημέρες ημιαργίας αποτελούν η παραμονή των Χριστουγέννων και η παραμονή του Νέου Έτους και ότι στη διάρκεια αυτών των ημιαργιών η εργασία διακόπτεται τη 13η μεταμεσημβρινή ώρα, εφόσον εφαρμόζεται πενθήμερη εβδομαδιαία εργασία, ή τη 12η μεσημβρινή ώρα, εφόσον δεν εφαρμόζεται πενθήμερη εβδομαδιαία εργασία, και από τη διάταξη του άρθρου 11 στοιχ. α` της ανωτέρω πράξης νομοθετικού περιεχομένου προκύπτει ότι ημέρες αργίας αποτελούν, μεταξύ άλλων, η πρώτη και η δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων και όλες οι Κυριακές.
Παρά το γεγονός ότι με το άρθρο 1 παρ. 12 του Ν. 1157/1981, το Σάββατο εξομοιώθηκε με εξαιρετέα ημέρα και επομένως, σύμφωνα και με την αρχική διατύπωση του άρθρου 144 όταν η τελευταία ημέρα της προθεσμίας είναι Σάββατο ή κατά το νόμο εξαιρετέα ημέρα, η προθεσμία έληγε την ίδια ώρα της επόμενης μη εξαιρετέας ημέρας, το άρθρο 14 παρ. 3 του Ν. 3994/2011, για την άρση κάθε ερμηνευτικής αμφιβολίας, προσθέτει στο άρθρο 144 την παρ. 3, σύμφωνα με την οποία «το Σάββατο θεωρείται για τον παρόντα Κώδικα εξαιρετέα και μη εργάσιμη ημέρα». Συνεπώς, σύμφωνα με τα ανωτέρω, αν η ημέρα που λήγει η προθεσμία ενέργειας συμπέσει με Σάββατο ή άλλη εξαιρετέα ημέρα, χωρεί μετάθεση της λήξης της για την επόμενη εργάσιμη ημέρα (βλ. σχετ. Χαρούλα Απαλαγάκη, ερμηνεία κατ’ άρθρο ΚΠολΔ, 3η έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, άρθρο 144, σελ. 355-356).
Μαρία Τζαβέλα
Δικηγόρος, LL.M.
E-mail: info@efotopoulou.gr