Εάν ο διάδικος χωρίς να είναι τρίτος, ασκήσει παρέμβαση, θα εκτιμηθεί από το Δικαστήριο, το δικόγραφο της παρέμβασης ως δικόγραφο προτάσεων
Η έννοια του διαδίκου, όπως αυτή καθορίζεται στο πλαίσιο της αμφισβητούμενης δικαιοδοσίας, δεν προσαρμόζεται στην από τις διατάξεις των άρθρων 741-781 ΚΠολΔ ρυθμιζόμενη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, στην οποία, κατά κανόνα, δεν υπάρχει αντιδικία (γνήσιες διαφορές εκούσιας δικαιοδοσίας), αλλά μετέχουν στη διαδικασία αυτή οι ενδιαφερόμενοι για τη ρύθμιση, που θα αποφασισθεί, οι οποίοι προσλαμβάνουν την ιδιότητα του διαδίκου, μεταξύ των άλλων αναφερόμενων τρόπων, και με την κλήτευσή τους στη διαδικασία, κατόπιν διαταγής του Δικαστή, λόγω της ύπαρξης έννομου συμφέροντος τους (άρθρ. 748 παρ. 3 ΚΠολΔ), διαταγή η οποία δεν υπόκειται στην κρίση του δικάζοντος Δικαστηρίου, περί του ότι πάντα ταύτα δεν διατάχθηκαν νομίμως (ΑΠ 1103/2005, ΝοΒ 2006,193). Συνεπώς, ο τρίτος, ο οποίος κλητεύεται, κατά το άρθρο 748 παρ. 1 και 3 ΚΠολΔ, με διαταγή του αρμόδιου Δικαστή, κατά την κατάθεση της αίτησης, προσλαμβάνει, με μόνη την κλήτευσή του, την ιδιότητα του διαδίκου, χωρίς να απαιτείται η εκ μέρους του τελευταίου άσκηση πρόσθετης ή κύριας παρέμβασης γ (ΕφΛαρ 104/2003, Δικογραφία 2003, 235).
Περαιτέρω, από τις διατάξεις των άρθρων 752 παρ. 1, 747, 748, 741 και 80 ΚΠολΔ, συνάγεται ότι για την άσκηση παρέμβασης στη δίκη της εκούσιας διαδικασίας (κύριας ή πρόσθετης), ο παρεμβαίνων πρέπει να ήταν, έως το χρονικό σημείο της παρέμβασής του, μη διάδικος – τρίτος. Επομένως, είναι απαράδεκτη η πρόσθετη παρέμβαση εκείνου, ο οποίος κατέστη διάδικος, με κλήτευσή, που διέταξε ο αρμόδιος Δικαστής, κατά την κατάθεση της αίτησης, καθόσον αυτός, τοιουτοτρόπως, κατέστη διάδικος της δίκης και δεν είναι τρίτος (ΕφΘεσ 617/2010, δημ. Νόμος, ΕφΛαρ 591/2000, Δικογραφία 2000, 76). Στην περίπτωση, όμως, αυτή όταν με ξεχωριστό δικόγραφο ή με τις προτάσεις ασκείται παρέμβαση, αν αυτή απορριφθεί ως απαράδεκτη, δεν θα θεωρηθεί ο διάδικος ως απολειπόμενος, αλλ` ότι υποβάλλει απλά προτάσεις, αφού είναι διάδικος, εφόσον στο “μείζον”, περιέχεται και το “έλασσον”[1]. Δεν θα θεωρηθεί δηλαδή ο διάδικος, ο οποίος χωρίς να είναι τρίτος άσκησε πρόσθετη παρέμβαση υπέρ του αρχικώς αιτούντος, ως απολειπόμενος, κατά την εκδίκαση της κύριας αίτησης, αλλά θα εκτιμηθεί από το Δικαστήριο, το δικόγραφο της παρέμβασης ως δικόγραφο προτάσεων (ΜΠρΘεσ 24183/2010, ΜΠρΘεσ 19542/2010, δημ. ΤΝΠ ΔΣΑ, ΜονΠρΑθ 799/1992, ΕΕργΔ 1992, 627)[2].
Αγγελική Λιγοψυχάκη, δικηγόρος
[1] Βλ. 799/1992 ΜΠΡ ΑΘΗΝΩΝ, δημοσιευμένη σε ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ
[2] Βλ. 17/2024 ΜΠΡ ΛΑΜ, δημοσιευμένη σε ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ