Κλήση επαναφοράς της συζήτησης (254 ΚΠολΔ) – Επανάληψη περαιωμένης συζήτησης

Κατά το άρθρο 254 του ΚΠολΔ, όπως ισχύει σήμερα (μετά την θέση σε ισχύ του Ν. 3994/2011), το Δικαστήριο μπορεί να διατάξει την επανάληψη της συζήτησης στο ακροατήριο, η οποία κηρύχθηκε περατωμένη, όταν κατά τη μελέτη της υπόθεσης ή τη διάσκεψη παρουσιάζονται κενά ή αμφίβολα σημεία που χρειάζονται συμπλήρωση ή επεξήγηση.

Η απόφαση μνημονεύει απαραιτήτως τα ειδικά θέματα που αποτελούν αντικείμενο της επαναλαμβανόμενης συζήτησης. Η συζήτηση αυτή θεωρείται συνέχεια της προηγούμενης. Εξέταση νέων μαρτύρων επιτρέπεται μόνο για την απόδειξη των ισχυρισμών του εδαφίου β’ της παρ. 2 του άρθρου 269.

Στην επαναλαμβανόμενη συζήτηση οι διάδικοι κλητεύονται τριάντα τουλάχιστον ημέρες πριν από αυτήν, με την εξαίρεση των ειδικών διαδικασιών, στις οποίες προβλέπεται συντομότερη προθεσμία κλητεύσεως. Οι διάδικοι μπορούν να καταθέσουν σημείωμα πέντε ημέρες πριν από τη δικάσιμο μόνο για τα θέματα που θα συζητηθούν. Η διάταξη της παραγράφου 4 του άρθρου 237 εφαρμόζεται ανάλογα και για την επαναλαμβανόμενη συζήτηση.

Η κατά την προηγούμενη παράγραφο επαναλαμβανόμενη συζήτηση πρέπει να ορίζεται σε μία από τις πρώτες δικασίμους μετά την πάροδο της προθεσμίας των 30 ημερών από την κλήτευση. Η υπόθεση εκδικάζεται από τον ίδιο δικαστή και από την ίδια σύνθεση δικαστών επί πολυμελών δικαστηρίων, εκτός αν τούτο είναι για φυσικούς ή νομικούς λόγους αδύνατο.

Από τις ανωτέρω διατάξεις του άρθρου 254 του ΚΠολΔ, προκύπτει ότι:

• Για τη μη παράθεση στην μη οριστική απόφαση των ειδικών θεμάτων που συνιστούν αντικείμενο της επαναλαμβανόμενης συζήτησης, δεν προβλέπεται κύρωση, ούτε για την περίπτωση επέκτασης σε νέα θέματα..
• Στην επαναλαμβανόμενη συζήτηση είναι αποκρουστέα η πρόταση με το σημείωμα οψιγενών ισχυρισμών που γεννήθηκαν μεταξύ της αρχικής και της επαναλαμβανόμενης συζήτησης, ενώ είναι επιτρεπτές οι συμπληρώσεις, διευκρινήσεις και διορθώσεις της αγωγικής αξίωσης στην κατ’ επανάληψη συζήτηση.
• Η μη επίδοση της απόφασης στον αντίδικο που διατάσσεται με αυτήν επανάληψη της συζήτησης δεν δημιουργεί απαράδεκτο της συζήτησης, εκτός αν συντρέχει το στοιχείο της βλάβης, ούτε είναι αναγκαία η παράσταση του διαδίκου στην επαναλαμβανόμενη συζήτηση. Συνήθως, η απόφαση που διατάσσει την επανάληψη της συζήτησης επιδίδεται στον αντίδικο μαζί με την κλήση για να παραστεί κατά την δικάσιμο που ορίστηκε (βλ. ΕφΑθ 3565/1982, ΑρχΝ 1983.283).
• Η επανάληψη της συζήτησης είναι δυνατή σε κάθε διαδικασία, με την εξαίρεση των ειδικών διαδικασιών για τις οποίες ορίζεται συντομότερη προθεσμία κλήτευσης σε κάθε δικαιοδοτικό βαθμό ακόμη και στην αναιρετική διαδικασία. Εφαρμόζεται και στην εκουσία δικαιοδοσία (βλ. ΕφΑθ 1024/1980, Αρμ 1981.142, 143).
• Επίσης, με τη νέα διάταξη του τελευταίου εδαφίου της παρ. 1 επιτρεπτή είναι η εξέταση των μαρτύρων μόνο για την απόδειξη ισχυρισμών που προέκυψαν για πρώτη φορά μεταγενέστερα.
• Για λόγους διαφύλαξης της αμεσότητας της διαδικασίας υπάρχει υποχρέωση εκδικάσεως της υποθέσεως από την ίδια σύνθεση του δικαστηρίου, δηλαδή εκείνου που με την απόφασή του διέταξε την επανάληψη της συζήτησης, εκτός αν τούτο είναι αδύνατο για νομικούς ή φυσικούς λόγους. Τέτοιοι εξαιρετικοί λόγοι θεωρείται ότι είναι η προαγωγή, η μετάθεση, ο θάνατος, η παραίτηση ή η απόλυση του δικαστή, ενώ σε περίπτωση που υπάρχει διάφορη σύνθεση του δικαστηρίου, κατά την επαναλαμβανόμενη συζήτηση χωρίς να συντρέχουν οι ως άνω εξαιρετικοί λόγοι, θεωρείται κακή σύνθεση και ιδρύει τον λόγο αναίρεσης από τον αριθμό 2 του άρθρου 559 του ΚΠολΔ.

 

Μαρία Τζαβέλα

Δικηγόρος, LL.M.

E-mail: info@efotopoulou.gr