Οριστικότητα απόφασης που διατάσσει λογοδοσία – Εκκίνηση προθεσμίας έφεσης
Από τις διατάξεις των άρθρων 474 και 477 παρ. 1 ΚΠολΔ, προκύπτει ότι η οριστικότητα της απόφασης που διατάσσει λογοδοσία και τάσσει προθεσμία από την επίδοσή της, για την κατάθεση του λογαριασμού, τελεί υπό αίρεση. Καθίσταται, δε, οριστική, ως προς την υποχρέωση λογοδοσίας, μόνον αφού παρέλθει άπρακτη η ορισθείσα προθεσμία κατάθεσης του λογαριασμού. Επομένως, μέχρι το χρονικό αυτό σημείο, δεν υπόκειται σε έφεση και δυνατότητα προσβολής της ανακύπτει, αν ο λογαριασμός δεν κατατεθεί εντός της προθεσμίας που τάχθηκε προς τούτο, οπότε η απόφαση που διέταξε τη λογοδοσία γίνεται οριστική και υπόκειται έκτοτε σε έφεση, κατά το άρθρο 513 παρ. 1περ. β΄ εδάφ. α΄ ΚΠολΔ (ΑΠ 707/2020 – ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Η επίδοση της απόφασης που γίνεται σε εκτέλεση της σχετικής επιταγής του δικαστηρίου, κινεί μόνο την προθεσμία που τάχθηκε για την κατάθεση του λογαριασμού, όχι, δε, και την προθεσμία για την άσκηση έφεσης που, κατά το άρθρο 518 παρ. 1 του ίδιου Κώδικα, εκκινείται από την επίδοση της οριστικής πλέον απόφασης. Για την έναρξη της προθεσμίας αυτής απαιτείται η άπρακτη παρέλευση της ταχθείσης προθεσμίας, μετά την οποία πληρούται η αίρεση, υπό την οποία τελεί η οριστικότητα της απόφασης που διέταξε τη λογοδοσία και καθίσταται αυτή εκκλητή. Για την εκκίνηση της προθεσμίας έφεσης απαιτείται νέα επίδοση της (οριστικής πλέον) απόφασης και δεν αρκεί η προηγούμενη επίδοσή της, αφού αυτή πραγματοποιήθηκε πριν την οριστικοποίησή της και έλαβε χώρα μόνο, για να εκκινήσει η προθεσμία της λογοδοσίας. Αν, επομένως, λάβει χώρα νέα επίδοση, αυτή αποτελεί και το εναρκτήριο γεγονός της προθεσμίας έφεσης, ενώ, αν δεν λάβει χώρα νέα επίδοση, η έφεση κατά της απόφασης που διέταξε τη λογοδοσία, ασκείται εντός της διετούς καταχρηστικής προθεσμίας της παρ. 2 του άρθρου 518 ΚΠολΔ, που και αυτή αφετηριάζεται από την άπρακτη παρέλευση της προθεσμίας που τάχθηκε για την κατάθεση του λογαριασμού (ΑΠ 1446/2012 – ΧρΙδΔ 2013, σ. 281), η οποία, για την ταυτότητα του νομικού λόγου, πρέπει να θεωρηθεί ότι αντιστοιχεί προς τη δημοσίευση της απόφασης, αφού σε διαφορετική περίπτωση, δεν θα ήταν ποτέ δυνατή η έναρξη της προθεσμίας για την άσκηση έφεσης (ΤριμΕφΑθ 250/2024 – ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Σε περίπτωση, δε, που υπάρχει σωρευόμενο αίτημα καταβολής του καταλοίπου και κατατεθεί ο λογαριασμός, η απόφαση προσβάλλεται με έφεση, μόνον όταν καταστεί αυτή οριστική και ως προς τα αμφισβητούμενα κονδύλια (ΤριμΕφΠατρ 173/2021 – ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, βλ. Μ. Μαργαρίτη/Α. Μαργαρίτη, Ερμηνεία Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, τ. I΄, 2η εκδ., Π. Ν. Σάκκουλας, υπό άρθρο 513, αρ. 10, σ. 785) – (ΕφΑθ 906/2025 – ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
Αγγελική Πολυδώρου, Δικηγόρος
e-mail: info@efotopoulou.gr