Πότε δεν υφίσταται ανάγκη επαναφοράς των ισχυρισμών από τον εκκαλούντα με τον προβλεπόμενο από τη διάταξη του άρθρου 240 ΚΠολΔ στο Εφετείο;
Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 240 ΚΠολΔ «Για την επαναφορό ισχυρισμών που υποβλήθηκαν σε προηγούμενη συζήτηση στο ίδιο ή ανώτερο δικαστήριο αρκεί η επανυποβολή τους με σύντομη περίληψη και αναφορά στις σελίδες των προτάσεων της προηγούμενης συζήτησης που τους περιέχουν. Οι προτάσεις της προηγούμενης συζήτησης προσκομίζονται απαραιτήτως σε επικυρωμένο αντίγραφο».
Κατά την έννοια της εν λόγω διατάξεως, η επίκληση με τις υποβαλλόμενες ενώπιον του δευτεροβαθμίου Δικαστηρίου προτάσεις κατά τη συζήτηση, μετά την οποία εκδίδεται η προσβαλλόμενη απόφαση, ισχυρισμών με γενική αναφορά στις πρωτόδικες προτάσεις, το κείμενο των οποίων ενσωματώνεται στις προτάσεις ενώπιον του Εφετείου, δεν αρκεί, ούτε είναι νόμιμη (κρατούσα στη νομολογία άποψη: ΟλΑΠ 23/2008 ΝοΒ 56.2176, ΑΠ 824/2010 ΝοΒ 58.2481). Δεν πρόκειται όμως για ενσωμάτωση, κατά τη γενομένη δεκτή από το παρόν Δικαστήριο ως ορθότερη άποψη, όταν στο κείμενο των προτάσεων της δευτεροβάθμιας δίκης περιέχονται, έστω και αυτούσιες, οι προτάσεις προηγούμενης συζητήσεως, καλυπτόμενες από την υπογραφή του πληρεξουσίου δικηγόρου στις προτάσεις της δευτεροβάθμιας δίκης, διότι με τον τρόπο αυτό οι προηγούμενες προτάσεις και οι τελευταίες (ενώπιον δηλαδή του Εφετείου) κατέστησαν ενιαίες (ad hoc ΑΠ 258/2019, ΑΠ 1654/2018, ΑΠ 1658/2017, ΑΠ 224/2016 δημοσιευμένες στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών «ΝΟΜΟΣ», ΑΠ 1509/2014 ΕΠολΔ 2014.727, ΑΠ 982/2013 δημοσιευμένη στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών «ΝΟΜΟΣ», ΑΠ 476/2011 δημοσιευμένη στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών Δ.Σ.Α., Μ. Μαργαρίτης – 71. Μαργαρίτη, Ερμηνεία Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, Θεωρία – Νομολογία, Τόμος I, 2012, υπό το άρθρο 240, αριθ. 3, όπου και παράθεση σχετικής νομολογίας).
Ωσαύτως, δεν συντρέχει περίπτωση ανεπίτρεπτης επικλήσεως αποδεικτικών μέσων, τα οποία πράγματι διαλαμβάνονται σε ενσωματωθείσες σε φωτοτυπικό αντίγραφο προτάσεις προηγουμένης συζητήσεως, εάν λάβει χώρα εκ νέου επίκληση των ιδίωνποδεικτικών μέσων και με τις προτάσεις της συζητήσεως ενώπιον του δευτεροβαθμίου Δικαστηρίου (ΟλΑΠ 14/2005 ΕλλΔνη 46.702, ΑΠ 258/2019 όπ. π.). Ωστόσο, εάν με λόγο εφέσεως ο εκκαλών πλήττει την εκκαλουμένη απόφαση καθ` ο μέρος απέρριψε κατ` ουσίαν αυτοτελή ισχυρισμό του, του οποίου δεν αμφισβητείται η παραδεκτή προβολή πρωτοδίκως, ο εν λόγω ισχυρισμός αποτελεί το αντικείμενο της συζητήσεως στην έκκλητη δίκη, διότι κατά το μέρος αυτό η υπόθεση μεταβιβάζεται με την έφεση στο Εφετείο (άρθρο 522 ΚΠολΔ) και δεν υφίσταται ανάγκη επαναφοράς του από τον εκκαλούντα με τον προβλεπόμενο από τη διάταξη του άρθρου 240 ΚΠολΔ τρόπο, ο οποίος αφορά σε ισχυρισμούς επανυποβαλλόμενους στο Δικαστήριο με τις προτάσεις και όχι σε εκείνους, οι οποίοι φέρονται ενώπιον του Εφετείου με ειδικό λόγο εφέσεως (ΑΠ 981/2018, ΑΠ 1417/2002 δημοσιευμένες στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών «ΝΟΜΟΣ»).
Ναταλία Κ. Νεραντζάκη, δικηγόρος
info@efotopoulou.gr