Το επιτρεπτό των ενδίκων μέσων σε περίπτωση που εφαρμόστηκε εσφαλμένη διαδικασία
Το συγχωρητό των ενδίκων μέσων, που ποικίλλει κατά τη διαδικασία, προσδιορίζεται τόσο από τη διαδικασία κατά την οποία πράγματι εκδικάστηκε η υπόθεση, όσο και από εκείνη η οποία ήταν σύμφωνα με τον νόμο τηρητέα, πλην εσφαλμένα δεν εφαρμόστηκε, τούτο δε, γιατί δεν είναι ανεκτό, στη δεύτερη περίπτωση, από πλάνη του Δικαστή να παραβλάπτονται οι διάδικοι, στερούμενοι ενδίκου μέσου το οποίο χωρίς την ως άνω πλάνη θα δικαιούνταν (ΟλΑΠ 5/1985, ΕλλΔνη 26.440, ΟλΑΠ 109/1981, ΝοΒ 29.1276, ΑΠ 291/1985, ΝοΒ 34.71, ΕφΑΘ 142/2005 ΕφΑΘ 1662/1993, ΕφΑΘ 11094/1990, δημοσίευση Νόμος).
Αυτό ισχύει και στην περίπτωση που ειδική διάταξη νόμου δεν επιτρέπει την άσκηση ορισμένου ενδίκου μέσου κατά των αποφάσεων που εκδίδονται κατά την προβλεπόμενη από την εν λόγω διάταξη διαδικασία, λόγω της φύσεως των υποθέσεων που υπάγονται σε αυτήν, αφού δίκαιο και επιεικές είναι τα σφάλματα του δικαστηρίου περί το είδος της διαδικασίας που έπρεπε να τηρηθεί για την εκδίκαση της υποθέσεως να μην αποβαίνουν σε βάρος των διαδίκων και να μη στερηθούν οι τελευταίοι ενδίκου μέσου που συγχωρείται κατά της αποφάσεως, η οποία εκδόθηκε κατά διαδικασία που επιτρέπει την άσκηση του ενδίκου μέσου (ΟλΑΠ 5/1985, ό.π, ΟλΑΠ 109/1981 ό.π, ΑΠ 291/1985, ό.π.) [ίδετε ενδεικτικά τις υπ’ αριθμόν 1301/2022 ΕΦ ΑΘΗΝΩΝ (ΜΟΝ), 124/2016 ΜΠΡ ΛΑΜΙΑΣ και 18051/2010 ΠΠΡ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ αποφάσεις, δημοσιευμένες σε ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ].
Αγγελική Λιγοψυχάκη, δικηγόρος