Παράλειψη καταβολής δικαστικού ενσήμου – Άσκηση έφεσης και διαδικασία ενώπιον του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου

Κατά την έννοια των άρθρων 2 και 8 του ν. ΓΠΟΗ/1912 «περί δικαστικών ενσήμων», όπως μεταγενεστέρως ερμηνεύθηκε αυθεντικώς, τροποποιήθηκε και ισχύει, ο ενάγων, εάν παραλείψει την προκαταβολή του οφειλομένου τέλους δικαστικού ενσήμου, λογίζεται ερήμην δικαζόμενος κι η αγωγή του απορρίπτεται, η απόρριψη δε αυτή θεωρείται ότι γίνεται για ουσιαστικό (κι όχι για τυπικό) λόγο, γεγονός που συνεπάγεται τη δημιουργία δεδικασμένου περί της ουσιαστικής αβασιμότητας της αγωγής, εάν η σχετική απόφαση καταστεί τελεσίδικη (ΑΠ 1337/2011, 1107/2005). Κατά της απόφασης που απορρίπτει την αγωγή, λόγω μη καταβολής του τέλους δικαστικού ενσήμου, ο ενάγων δικαιούται να ασκήσει έφεση, μοναδικός λόγος της οποίας είναι η άρση της πιο πάνω παράλειψης, δηλαδή η εκ των υστέρων καταβολή του ως άνω τέλους κατά την άσκηση της έφεσης κατά το άρθρο 495 KΠολΔ δηλ. κατά την κατάθεσή της στη γραμματεία του δικαστηρίου η απόφαση του οποίου προσβάλλεται (ΑΠ 1572/2013) και συγκεκριμένη επίκλησή του με το εφετήριο κατ’ εφαρμογή του άρθρου 529 παρ. 1 ΚΠολΔ. Τότε η παραδεκτή έφεση επιφέρει την εξαφάνιση της πρωτόδικης απόφασης, και χωρεί ενώπιον του δευτεροβαθμίου δικαστηρίου νέα συζήτηση της υπόθεσης, κατά την οποία ο ενάγων, κατ’ ανάλογη εφαρμογή του άρθρου 528 του ΚΠολΔ, μπορεί να προτείνει όλους τους πραγματικούς ισχυρισμούς, τους οποίους και πρωτοδίκως μπορούσε να προτείνει, χωρίς να δεσμεύεται από τους περιορισμούς του άρθρου 527 του ΚΠολΔ (ΑΠ 1095/2006).

Χριστίνα Γεωργούλα, δικηγόρος-διαμεσολαβήτρια

Email: info@efotopoulou.gr