Ανακοπή εξελέγξεως απαίτησης (άρ. 92 ΠτΚ) εκπροθέσμου αναγγελθέντος πιστωτή στην πτωχευτική διαδικασία
Από τις διατάξεις των άρθρων 89 επ. του ν. 3588/2007 «Πτωχευτικός Κώδικας», όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει, συνάγεται ότι μετά την έκδοση της απόφασης, με την οποία κηρύσσεται η πτώχευση, και εντός τριών μηνών από τη δημοσίευση της απόφασης αυτής στο Δελτίο Δικαστικών Δημοσιεύσεων του Τομέα Ασφάλισης Νομικών, οι πιστωτές μπορούν να αναγγείλουν τις απαιτήσεις τους προς επαλήθευση, ενώ οι πιστωτές που απώλεσαν την προθεσμία αυτή, είτε είναι γνωστοί είτε άγνωστοι, αποκλείονται από τις διανομές που θα γίνουν.
Όμως, το άρθρο 92 ορίζει σχετικά με την εκπρόθεσμη αναγγελία:
«1. Πιστωτές που δεν ανήγγειλαν την απαίτηση τους μέσα στη νόμιμη προθεσμία, ώστε να μετάσχουν στην επαλήθευση, μπορούν με ανακοπή και δικά τους έξοδα να ζητήσουν την επαλήθευση της από το πτωχευτικό δικαστήριο, που δικάζει κατά τη Διαδικασία του άρθρου 54.
- Η ανακοπή στρέφεται κατά του συνδίκου, καλείται δε στη σχετική δίκη και η επιτροπή των πιστωτών. Η ανακοπή μπορεί να ασκηθεί μέχρι και την τελευταία διανομή. Η άσκηση της ανακοπής δεν αναστέλλει τις διανομές που έχουν ήδη διαταχθεί από τον εισηγητή. Εάν διαταχθούν νέες διανομές πριν την έκδοση της οριστικής Απόφασης του δικαστηρίου, ο ανακόπτων μετέχει σ` αυτές για ορισμένο ποσό που προσδιορίζεται προσωρινά από τον πρόεδρο του πτωχευτικού δικαστηρίου που δικάζει κατά τη Διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων. Το ποσό αυτό δεν καταβάλλεται στον ανακόπτοντα, αλλά φυλάσσεται μέχρι την έκδοση οριστικής Απόφασης επί της ανακοπής. Μετά την αναγνώριση της απαίτησης, ο ανακόπτων δικαιούται να ζητήσει από τον εισηγητή, να προαφαιρέσει από τα ποσά που δεν έχουν ακόμη διανεμηθεί τα μερίσματα που του αναλογούν από τις προηγηθείσες διανομές».
Ωστόσο, από το συνδυασμό των διατάξεων του άρθρου 92 του ν. 3588/2007, οι οποίες επαναλαμβάνουν την ρύθμιση του άρθρου 596 ΕμπΝ, συνάγεται ότι οι πιστωτές, που δεν μετείχαν στη διαδικασία της επαλήθευσης είτε γιατί αμέλησαν είτε γιατί τους ήταν για οποιονδήποτε λόγο αυτό αδύνατο, διατηρούν το δικαίωμα της εξέλεγξης των απαιτήσεων τους μέχρι της τελευταίας διανομής και αυτής συμπεριλαμβανομένης, ασκώντας με δική τους δαπάνη ανακοπή, η οποία στρέφεται κατά του συνδίκου και εισάγεται στο πτωχευτικό δικαστήριο, ήτοι στο πολυμελές πρωτοδικείο που κήρυξε την πτώχευση, που δικάζει κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας (άρθρα 741 επ. ΚΠολΔ), στη δε ούτως ανοιγόμενη δίκη καλείται και η επιτροπή των πιστωτών. Αντικείμενο της ανακοπής είναι η εξέλεγξη και όχι η επιδίκαση της απαίτησης του ανακόπτοντος (ΠΠΡοδ 26/2013, ΠΠΑθ 459/2012, ΠΠρΘεσ 30503/2010 ΤΝΠ Νόμος, Λ. Κοτσίρης, Πτωχευτικό Δίκαιο, έκδ. 7η, 2008, σ. 493-494, Εμ. Περάκης, Πτωχευτικό Δίκαιο, έκδ. 2010, σ. 308).
Θεώνη Κάδρα, Δικηγόρος LL.M.
email: info@efotopoulou.gr