AIRBNB. Απαγόρευση επαγγελματικής εκμετάλλευσης με βραχυχρόνια μίσθωση διηρημένης ιδιοκτησίας προορισμένης για κατοικία (βλ. σε ΜΠρΘεσ16158/2018, δημ. ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ)
Από τον συνδυασμό των άρθρων 1002, 1117 ΑΚ, 1, 2, 3, 4, 5, 8, 13, 14 του Ν. 3741/1929, που διατηρήθηκε σε ισχύ μετά την εισαγωγή του ΑΚ (άρθρο 54 ΕισΝΑΚ) προκύπτει ότι επί οριζοντίου ιδιοκτησίας δημιουργείται, κατά κύριο λόγο, χωριστή κυριότητα επί ορόφου οικοδομής ή διαμερίσματος και παρεπόμενη, αναγκαστική συγκυριότητα, αποκτώμενη αυτοδικαίως κατ’ ανάλογη μερίδα επί των μερών του όλου ακινήτου, των χρησιμευόντων σε κοινή χρήση των οροφοκτητών, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται, κατά την ενδεικτική απαρίθμηση του νόμου, το έδαφος, οι αυλές, η στέγη (δώμα) κ.α.
Έτσι, τόσο επί κάθετης συνιδιοκτησίας όσο και επί της οριζόντιας ιδιοκτησίας, κάθε συνιδιοκτήτης δικαιούται στην απόλυτη χρήση των κοινών πραγμάτων καθώς και στη χρήση σύμφωνα με τον κανονισμό, σε περίπτωση δε που προσβάλλεται στη χρήση αυτή, δικαιούται να ζητήσει την άρση της προσβολής και την παράλειψη αυτής στο μέλλον (ΑΠ 108/2014, ΑΠ 621/ 2013, ΑΠ 849/2013, ΑΠ 2228/2013 Δημοσίευση ΝΟΜΟΣ). Ο προσδιορισμός των προς κοινή χρήση μερών, συνεπαγομένων αυτοδίκαια συγκυριότητα, ως και τα επί αυτών δικαιώματα των ιδιοκτητών γίνεται είτε με συστατική πράξη της οριζοντίου ιδιοκτησίας είτε και με ιδιαίτερες συμφωνίες μεταξύ αυτών και σε περίπτωση σιωπής τούτων, ρυθμίζεται από τις παρατεθείσες διατάξεις του ΑΚ και του Ν. 3741/1929, μεταξύ των οποίων και το άρθρο 5 εδ. α’ του Ν. 3741/1929, με το οποίο ορίζεται ότι έκαστος των συνιδιοκτητών δικαιούται να κάνει απόλυτη χρήση των κοινών πραγμάτων και να προβαίνει στην επισκευή και στην ανανέωση αυτών, υπό τον όρο να μη βλάπτει τα δικαιώματα των λοιπών συνιδιοκτητών, ούτε να μεταβάλει τον συνήθη προορισμό αυτών.
Επίσης, από τον συνδυασμό των παραπάνω διατάξεων προκύπτει, ότι οι συνιδιοκτήτες μπορούν με συμβολαιογραφικώς καταρτιζόμενη σύμβαση, που υπόκειται σε μεταγραφή, να ρυθμίσουν τη χρήση κοινοκτήτου και κοινοχρήστου πράγματος, όπως επιθυμούν, στο πλαίσιο δε αυτής της ρύθμισης δεν αποκλείεται η επιφύλαξη της χρήσης κοινοχρήστου χώρου αποκλειστικώς υπέρ κάποιου ή κάποιων από αυτούς, με την έννοια ότι οι λοιποί συνιδιοκτήτες θα αποκλείονται της σύγχρησης του κατ’ αρχήν προορισθέντος ως κοινοχρήστου χώρου (ΑΠ 131/2010, ΑΠ 303/2009, ΑΠ 984/2009, ΑΠ 1681/2008, ΑΠ 374/2003, ΑΠ 1305/2002, ΑΠ 759/2002 Δημοσίευση ΝΟΜΟΣ).
Κατά μεν το άρθρο 4 § 1 του ν. 3741/1929 “περί της ιδιοκτησίας κατ’ ορόφους”, που διατηρήθηκε σε ισχύ με το άρθρο 54 του ΕισΝΑΚ, επιτρέπεται στους συνιδιοκτήτες όπως με ιδιαίτερη συμφωνία, στην οποία είναι απαραίτητη η συναίνεση όλων, κανονίσουν τα της συνιδιοκτησίας δικαιώματα και υποχρεώσεις, να καθορίσουν γενικές συνελεύσεις και να δίδουν με καθορισμένη πλειοψηφία το δικαίωμα να παίρνει για το κοινό συμφέρον, κάθε απόφαση σχετική με τη συντήρηση, βελτίωση και χρήση των κοινών μερών της οικοδομής, κατά δε το άρθρο 9 του ν. 1562/1985 “Αν υπάρχει ήδη χωριστή κατ’ ορόφους ιδιοκτησία, δεν έχει όμως καταρτιστεί κανονισμός των σχέσεων των συνιδιοκτητών, η πλειοψηφία τουλάχιστον 60% των συγκυριών δικαιούται να ζητήσει δικαστικώς, κατ’ ανάλογη εφαρμογή των διατάξεων των προηγουμένων άρθρων, να καταρτιστεί κανονισμός εφόσον είναι αναγκαίος για τον καθορισμό των σχέσεων των συνιδιοκτητών. Κατά τον ίδιο τρόπο και με πλειοψηφία τουλάχιστον 65% των συγκυριών μπορεί να επιτραπεί η συμπλήρωση ή και η τροποποίηση του κανονισμού, όπου εμφανίζει ελλείψεις που εμποδίζουν τη λειτουργία της συνιδιοκτησίας ή τη χρήση των χωριστών ιδιοκτησιών σύμφωνα με τον προορισμό του ακινήτου”.
Από τις ανωτέρω διατάξεις σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 1002 και 1117 ΑΚ σαφώς συνάγεται ότι επιτρέπεται στους ιδιοκτήτες οριζοντίων ιδιοκτησιών να ρυθμίσουν τον τρόπο χρήσης των κοινοκτήτων και κοινοχρήστων πραγμάτων της συνιδιοκτησίας και να καθορίσουν το ποσοστό συμμετοχής κάθε οριζόντιας ιδιοκτησίας στις κοινόχρηστες δαπάνες αυτής, έστω και αν υπάρχει κανονισμός που ρυθμίζει αυτές, υπό την προϋπόθεση ότι η σχετική απόφαση θα ληφθεί από την παμψηφία των συνιδιοκτητών. Σε περίπτωση που δεν έχει καταρτιστεί κανονισμός των σχέσεων των συνιδιοκτητών, η πλειοψηφία τουλάχιστον του 60% των συγκυριών μπορεί να ζητήσει δικαστικώς την κατάρτιση κανονισμού, ενώ σε περίπτωση που έχει καταρτιστεί κανονισμός, ο οποίος όμως εμφανίζει ελλείψεις, μπορεί να ζητηθεί δικαστικώς από την πλειοψηφία τουλάχιστον του 65% των συγκυριών η συμπλήρωση των ελλείψεων ή και η τροποποίηση του κανονισμού. Για να συμβεί όμως το τελευταίο αυτό, πρέπει να υπάρχουν ελλείψεις στον υπάρχοντα κανονισμό που να εμποδίζουν την ομαλή λειτουργία της συνιδιοκτησίας ή τη χρήση των διακεκριμένων ιδιοκτησιών και μόνο τότε. Έτσι, αν υπάρχει κανονισμός που ρυθμίζει τις σχέσεις των συνιδιοκτητών χωρίς να εμφανίζει ελλείψεις, αλλά, ορισμένοι ιδιοκτήτες θεωρούν ότι οι διατάξεις του αδικούν αυτούς, οι τελευταίοι δεν έχουν δικαίωμα έστω και αν αποτελούν το 65% της ιδιοκτησίας να ζητήσουν δικαστικώς την τροποποίησή του. Τούτο δε διότι ο ιδιοκτήτης κάθε οριζόντιας ιδιοκτησίας, κατά την αγορά της έλαβε υπόψη για τη διαπίστωση της αγοραίας αξίας της και τη στάθμιση του συμφέροντος του και την προβλεπόμενη από τον κανονισμό χρήση της οριζόντιας ιδιοκτησίας του, η οποία (χρήση), δεν είναι λογικό να μεταβάλλεται εκ των υστέρων εις βάρος του, χωρίς τη θέλησή του από μια πλειοψηφία συνιδιοκτητών (65%), τους οποίους πιθανώς να μην γνώριζε καθόλου και να μην τελούσε σε συμβατικό δεσμό κατά το χρόνο αγοράς της ιδιοκτησίας του. Άρα, αν δεν υπάρχουν ελλείψεις που εμποδίζουν τη λειτουργία της συνιδιοκτησίας ή τη χρήση των χωριστών ιδιοκτησιών κατά τον προορισμό τους, δεν επιτρέπεται η κατά τα τον προαναφερομένο τρόπο τροποποίηση του κανονισμού, ο οποίος μπορεί πλέον να τροποποιηθεί μόνο με τον τρόπο, που τυχόν αυτός ορίζει, άλλως σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 3741/1929 (βλ. σχετ. ΕΑ 4474/96 ΕλλΔνη 38.1919, ΕΑ 4554/1995 ΕΔΠ 1996.69, I. Κατρά: “Πανδέκτης Μισθώσεων και οροφοκτησίας” έκδ. 2000, παρ. 293 Γ, 297 Δ’, I. Κωστόπουλο: “Προβλήματα που έχουν σχέση με τη σύσταση χωριστής ιδιοκτησίας και τον κανονισμό των πολυκατοικιών μετά το ν. 1562/1985″ ΕΔΠ 1994 σελ. 161,163).
Ειδικότερα ενώπιο του δικάσαντος Δικαστηρίου αποδείχθηκαν τα κάτωθι πραγματικά περιστατικά, ήτοι: «[…] Οι ενάγοντες της α’ αγωγής είναι ιδιοκτήτες τριών (3) κατοικιών σε συγκρότημα τεσσάρων (4) ισόγειων κατοικιών με υπόγειο, που ανεγέρθηκε στην εποικισθείσα περιοχή του αγροκτήματος…………………………….., του ομώνυμου Δήμου, του Νομού Χαλκιδικής. […] Το εν λόγω συγκρότημα έχει υπαχθεί στο σύστημα της οριζόντιας ιδιοκτησίας σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 3741/1929 και των άρθρων 1002, 1117 ΑΚ με την με αριθμό ……../2002 συμβολαιογραφική πράξη της Συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης ………………………., η οποία μεταγράφηκε νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου …………………….. στον τόμο …….. και με αριθμό …., στη συνέχεια δε τροποποιήθηκε με την με αριθμό …………./2002 πράξη της ως άνω Συμβολαιογράφου, η οποία επίσης μεταγράφηκε νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου ………………. στον τόμο ………… με αύξοντα αριθμό …… Με το με αριθμό …………../2002 συμβόλαιο της πιο πάνω Συμβολαιογράφου συντάχθηκε ο Κανονισμός των παραπάνω οριζόντιων ιδιοκτησιών του συγκροτήματος, με τον οποίο καθορίστηκαν οι σχέσεις και τα δικαιώματα τόσο των εκάστοτε ιδιοκτητών των ως άνω οριζόντιων ιδιοκτησιών όσο και των διαδόχων τους καθολικών και ειδικών, αποτελώντας ο ως άνω Κανονισμός αναπόσπαστο μέρος του τίτλου ιδιοκτησίας του καθενός από τους συνιδιοκτήτες. Όλα τα ανωτέρω συνομολογούνται από τους διαδίκους. […] Ακολούθως, αποδείχθηκε ότι η εναγόμενη της α’ αγωγής την 16 Σεπτεμβρίου 2014 έλαβε από την αρμόδια υπηρεσία του EOT ειδικό σήμα λειτουργίας μη κύριων τουριστικών καταλυμάτων με αριθμό μητρώου τουριστικών επιχειρήσεων (ΜΗΤΕ) ………………………….. σύμφωνα με το άρθρο 46 παρ. 5 του Ν. 4179/2013 και σε αυτό αναγραφόταν η κατοικία της ως τουριστική επιπλωμένη έπαυλη ειδικού καθεστώτος, με υποχρέωση να εκμισθώνεται σε φυσικά πρόσωπα, ενιαία και όχι τμηματικά για περίοδο τουλάχιστον μίας εβδομάδας και όχι πέραν των τριών μηνών συνολικά ανά έτος.Επίσης, η εναγόμενη της α’ αγωγής προέβη σε καταχώρηση του ακινήτου της ως τουριστικής επιχείρησης – καταλύματος σε πάνω από 15 τουριστικούς επαγγελματικούς οδηγούς κρατήσεων και σχετικές ιστοσελίδες στο διαδίκτυο με το διακριτικό τίτλο «…………………..». Η τιμή για τη διαμονή στη «………………..» μεταβάλλεται ανάλογα με την περίοδο, τηρώντας τις κλίμακες χαμηλής και υψηλής περιόδου, όπως όλες οι τουριστικές επιχειρήσεις.Καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού του έτους 2016, όπως διαπίστωσαν οι ενάγοντες της α’ αγωγής που χρησιμοποιούσαν τις παραθεριστικές τους κατοικίες, η κατοικία της εναγομένης της α’ αγωγής χρησιμοποιούνταν από άγνωστο, μεγάλο αριθμό παραθεριστών, οι οποίοι εναλλάσσονταν σχεδόν ανά εβδομάδα.Η κολυμβητική δεξαμενή (πισίνα) του συγκροτήματος, που αποτελεί σύμφωνα με το άρθρο 1 του Κεφαλαίου Β’ του ως άνω Κανονισμού κοινόκτητο και κοινόχρηστο χώρο, ήταν μόνιμα κατειλημμένη από τους πελάτες της εναγομένης της α’ αγωγής, αποκλείοντας τους ενάγοντες της α’ αγωγής από την ελεύθερη χρήση αυτής.Σε καθημερινή βάση οι πελάτες της εναγομένης της α’ αγωγής οργάνωναν εκδηλώσεις, μη σεβόμενοι τις ώρες κοινής ησυχίας, υπήρχε οχλαγωγία λόγω των συναθροίσεων τους σε χώρους της αποκλειστικής της χρήσης αλλά και σε κοινόχρηστους χώρους, με κατανάλωση αλκοόλ, με φωτιές και με αλόγιστη χρήση ψησταριάς αλλά και επικίνδυνη για το λόγο ότι το συγκρότημα βρίσκεται πλησίον δασικής περιοχής. Οι επισκέπτες των πελατών της εναγομένης της α’ αγωγής, όταν δεν μπορούσαν να εισέλθουν από την πόρτα του συγκροτήματος, πηδούσαν από τα τοιχία της περίφραξης. Οι τελευταίοι δεν έκαναν λελογισμένη χρήση των κοινόχρηστων μερών και εγκαταστάσεων, εφόσον ήταν προσωρινοί παραθεριστές. Οι δε καλεσμένοι των πελατών της εναγομένης της α’ αγωγής όχι μόνο έκαναν χρήση των κοινόχρηστων χώρων αλλά τις περισσότερες φορές διανυκτέρευαν. Επίσης, οι ομάδες ανθρώπων που έκαναν χρήση του ακινήτου της εναγομένης της α’ αγωγής και των κοινόχρηστων χώρων του συγκροτήματος δεν γνώριζαν ότι δικαιούνται δύο μόνο συγκεκριμένες θέσεις στάθμευσης αυτοκινήτων, με αποτέλεσμα να σταθμεύουν όπου επιθυμούσαν και πολλές φορές, για να αποφύγουν τον ήλιο, τοποθετούσαν τα αυτοκίνητά τους κάθετα στις γραμμές στάθμευσης, παραβιάζοντας τις αποκλειστικές χρήσεις των εναγόντων της α’ αγωγής και παρακωλύοντας της δική τους στάθμευση.Επιπροσθέτως, αποδείχθηκε ότι η εναγόμενη της α’ αγωγής πληρώνει τους λογαριασμούς της κατοικίας της και επίσης παρέχονται και άλλες υπηρεσίες, πέραν μιας επιπλωμένης οικίας, όπως καθαριότητα στην κατοικία και στους κοινόχρηστους χώρους, κηπουρός για τους κοινόχρηστους χώρους, ίντερνετ, ασφάλεια, παροχή κλινοσκεπασμάτων, καθώς η κατοικία της εναγομένης της α’ αγωγής στις φωτογραφίες των τουριστικών οδηγών και γραφείων εμφανίζεται πλήρως εξοπλισμένη και από λευκά είδη. Η εναγόμενη της α’ αγωγής καθαρίζει πριν και μετά την έλευση του πελάτη. Η καθαριότητα της κατοικίας της προκύπτει και από την αυστηρή ώρα άφιξης και αναχώρησης. Παρέχει υποδοχή και παροχή τουριστικών οδηγιών και ξενάγησης, οργανώνει την έλευση και την αποχώρηση, ειδικά όταν υπάρχουν διαδοχικοί μισθωτές, οι οποίοι μπορούν να συνυπάρχουν την ίδια ημέρα. Η ενάγουσα της β’ αγωγής (και εναγόμενη της α’ αγωγής) ισχυρίστηκε ότι οι εναγόμενοι αυτής παράνομα και αυθαίρετα κατά την πρώτη εβδομάδα του Αυγούστου 2016 (πρώτη εβδομάδα διαμονής των μισθωτών) έκλεισαν για πρώτη φορά τον μηχανισμό καθαρισμού της πισίνας, με αποτέλεσμα αυτή να μετατραπεί σε έλος και να καθίσταται αδύνατη η χρήση της για το σκοπό που εξυπηρετεί, ότι η πισίνα επαναλειτούργησε, αφού εκλήθη από την ίδια (ενάγουσα της β’ αγωγής) και με έξοδα αυτής εξειδικευμένο συνεργείο, το οποίο προέβη στις απαραίτητες ενέργειες και επισκευές, ότι ακολούθησαν και άλλες διακοπές της λειτουργίας της πισίνας κατά τον αυτό ως άνω τρόπο και, παρότι η ίδια διαμαρτυρήθηκε για την επαναλαμβανόμενη αντισυμβατική και παράνομη συμπεριφορά των εναγομένων της β’ αγωγής, οι τελευταίοι δεν συμμορφώθηκαν και έκτοτε η πισίνα παραμένει με τους μηχανισμούς εκτός λειτουργίας σε ελώδη κατάσταση και επίσης ότι, ο μηχανισμός της πισίνας είναι εντός κυτίου, χωρίς κλειδαριά ασφαλείας και είναι δυνατό οποιοσδήποτε επιθυμεί να διακόπτει τη λειτουργία του. Οι ισχυρισμοί αυτοί, πλην εκείνου της ύπαρξης του μηχανισμού της πισίνας εντός κυτίου χωρίς κλειδαριά ασφαλείας, ελέγχονται ως αβάσιμοι, αφού το Δικαστήριο έλαβε υπόψη όλες τις προσκομιζόμενες αποδείξεις. Τα ανωτέρω στοιχεία ενισχύονται και από το γεγονός ότι την εν λόγω πισίνα χρησιμοποιούσε άγνωστος αριθμός ανθρώπων και ότι το κλείσιμο του μηχανισμού συντήρησης της πισίνας θα προκαλούσε οικονομική ζημία των εναγόμενων της β’ αγωγής, καθόσον η επαναλειτουργία της θα απαιτούσε την παρέμβαση εξειδικευμένου συνεργείου. […]».
Περαιτέρω, στο άρθρο 1 παρ. 1 του Ν. 4276/2014 ορίζονται ως τουριστικές επιχειρήσεις εκείνες που δραστηριοποιούνται στον τομέα του τουρισμού, με πρώτη εξ αυτών τα τουριστικά καταλύματα. Στο άρθρο 1 παρ. 2 του ίδιου νόμου ορίζονται τα τουριστικά καταλύματα ως «τουριστικές επιχειρήσεις που υποδέχονται τουρίστες και παρέχουν σε αυτούς διαμονή και άλλες συναφείς προς τη διαμονή υπηρεσίες, όπως εστίαση, ψυχαγωγία, αναψυχή, άθληση» και περαιτέρω αυτά διακρίνονται σε κύρια και μη κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα. Στα μη κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα (άρθρο 1 παρ. 2 περ. β’ Ν. 4276/2014) υπάγονται και τα αυτοεξυπηρετούμενα καταλύματα-τουριστικές επιπλωμένες επαύλεις (βίλες) (υποπερίπτωση αα’), οι οποίες ορίζονται ως «μονοκατοικίες, επιφάνειας τουλάχιστον 80 τ.μ., που έχουν ανεξάρτητη εξωτερική προσπέλαση και παρουσιάζουν αυτοτέλεια οικοπέδου/γηπέδου και κτίσματος, δομούνται με όρους δόμησης κατοικίας, ενώ για την ίδρυση και λειτουργία των τουριστικών επιπλωμένων επαύλεων (βιλών) εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 46 του Ν. 4179/2013. Στο τελευταίο άρθρο προβλέπεται ρητά ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την κτήση του ειδικού σήματος λειτουργίας (ΕΣΛ) είναι οι τουριστικές επιπλωμένες επαύλεις να παρουσιάζουν αυτοτέλεια οικοπέδου/γηπέδου και κτίσματος, αποτελούν δε μη κύρια ξενοδοχειακά τουριστικά καταλύματα, κατά την έννοια του άρθρου 2 του Ν. 2160/1993 (Α’ 118), χωρίς παροχή υπηρεσιών.
Λαμβανομένων υπόψη των ανωτέρω λεχθέντων η κρίση του Δικαστηρίου ήταν η εξής: «[…] Εν προκειμένω, η εναγόμενη της α’ αγωγής διαθέτει επιπλωμένη έπαυλη (βίλα) και έχει λάβει προς τούτο ειδικό σήμα για τουριστικές επιπλωμένες επαύλεις (βλ. προαναφερόμενο ειδικό σήμα λειτουργίας). Όμως, το συγκεκριμένο ακίνητο δεν έχει αυτοτελές οικόπεδο, αφού βρίσκεται σε συγκρότημα και σε κοινόχρηστο οικόπεδο, ούτε αυτοτελές κτίσμα, εφόσον το ακίνητό της είναι μεσοτοιχία με το ακίνητο του τρίτου και της τέταρτης των εναγόντων της α’ αγωγής. Επίσης, σύμφωνα με τα ανωτέρω αναφερόμενα, η εναγόμενη της α’ αγωγής εκμισθώνει την κατοικία της με παροχές υπηρεσιών. Παράλληλα, από την επισκόπηση του περιεχομένου του με αριθμό ……………./2002 Κανονισμού λειτουργίας του άνω συγκροτήματος της Συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης …………. ……………… προκύπτει ότι στο άρθρο 3 του Κεφαλαίου Γ’ ορίζεται ότι «Αποκλειστικός προορισμός χρήσης των διηρημένων ιδιοκτησιών είναι για κατοικίες θερινές ή χειμερινές, αποκλείοντας τη χρησιμοποίησή τους για οποιονδήποτε άλλο σκοπό», ενώ σύμφωνα με το άρθρο 3 του Κεφαλαίου ΣΤ’ «Τροποποιήσεις του παρόντος Κανονισμού επιτρέπονται με απόφαση που λαμβάνεται παμψηφεί στο σύνολο των ψήφων». «Οποιοσδήποτε άλλος σκοπός» είναι η επαγγελματική ή μη βραχυχρόνια εκμίσθωση των ακινήτων ως τουριστικά καταλύματα, με μισθωτές ή χρήστες να εναλλάσσονται κατά άγνωστο αριθμό και με άγνωστα προς τους ιδιοκτήτες στοιχεία. Κατόπιν των ανωτέρω, αποδεικνύεται ότι η εναγόμενη της α’ αγωγής κάνει χρήση του ακινήτου της με σκοπό διαφορετικό από αυτόν της κατοικίας, παραβιάζοντας τον ως άνω Κανονισμό.Προς επίρρωση των ανωτέρω πρέπει, σύμφωνα με το άρθρο 15 του Κεφαλαίου Γ’ του Κανονισμού, να καταπέσουν σε βάρος της εναγομένης της α’ αγωγής, στην οποία αφορούν οι παραβάσεις του Κανονισμού, οι ακόλουθες ποινικές ρήτρες, συνολικού ποσού 4.600 ευρώ, εκ των οποίων θα επιδικασθεί το αιτηθέν ποσό των 4.400 ευρώ, καταβαλλόμενο στο κοινό ταμείο του συγκροτήματος και ειδικότερα α) ποσό 100 ευρώ για την παράνομη μετατροπή της χρήσης της κατοικίας της εναγομένης της α’ αγωγής σε επαγγελματική χρήση, β) ποσό 150 ευρώ εξ υποτροπής για τη συνέχιση της παράνομης μετατροπής της χρήσης της κατοικίας της εναγομένης της α’ αγωγής σε επαγγελματική χρήση και επιπλέον 30 ευρώ για τις επόμενες 60 ημέρες, από Ιούλιο έως Αύγουστο 2016, κατά τις οποίες συνέχιζε να χρησιμοποιεί την κατοικία της για επαγγελματική χρήση, δηλαδή επιπλέον 1.800 ευρώ, γ) ποσό 100 ευρώ για τη μη γνωστοποίηση της εκμίσθωσης του ακινήτου της, δ) ποσό 150 ευρώ εξ υποτροπής, καθώς η εναγόμενη της α’ αγωγής εκμίσθωσε το ακίνητό της τουλάχιστον 5-7 φορές σε διαφορετικούς μισθωτές μέσα στην ίδια καλοκαιρινή περίοδο, χωρίς να προβεί σε γνωστοποίηση του Κανονισμού και της υποχρέωσης τήρησής του στους οικιστές πελάτες της, ε) ποσό 100 ευρώ για τη μη γνωστοποίηση και τήρηση του Κανονισμού στους οικιστές πελάτες της, στ) ποσό 150 ευρώ εξ υποτροπής, καθώς η εναγόμενη της α’ αγωγής εκμίσθωσε το ακίνητό της τουλάχιστον 5-7 φορές σε διαφορετικούς μισθωτές μέσα στην ίδια καλοκαιρινή περίοδο, χωρίς να προβεί σε γνωστοποίηση του Κανονισμού και της υποχρέωσης τήρησής του στους οικιστές πελάτες της, ζ) ποσό 100 ευρώ για την κατάληψη της κοινόχρηστης πισίνας και τον αποκλεισμό των εναγόντων της α’ αγωγής από τη χρήση αυτής, η) ποσό 150 ευρώ εξ υποτροπής για τη συνέχιση της παράνομης κατάληψης της κοινόχρηστης πισίνας και του αποκλεισμού των εναγόντων της α’ αγωγής από τη χρήση αυτής και επιπλέον 30 ευρώ για τις επόμενες 60 ημέρες, από Ιούλιο έως Αύγουστο 2016, κατά τις οποίες συνέχιζε να χρησιμοποιεί την κατοικία της για επαγγελματική χρήση, δηλαδή επιπλέον 1.800 ευρώ. Κατόπιν τούτων, πρέπει η κρινόμενη α’ αγωγή να γίνει δεκτή και ως κατ’ ουσία βάσιμη και α) να υποχρεωθεί η εναγόμενη αυτής να παύσει την προσβολή του Κανονισμού της Σύστασης και να απέχει από οποιαδήποτε σχετική προσβολή αυτών στο μέλλον και συγκεκριμένα να υποχρεωθεί η εναγόμενη αυτής να παύσει και μην επαναλάβει την επαγγελματική χρήση της διηρημένης ιδιοκτησίας της ως τουριστικού καταλύματος και να περιοριστεί στη χρήση αυτής ως κατοικίας, να ενημερώσει τους ενάγοντες της α’ αγωγής για τυχόν παραχώρηση της ιδιοκτησίας της λόγω εκμίσθωσης, τέτοιας που δεν τείνει στην επιχειρηματική εκμετάλλευση του ακινήτου της, να ενημερώνει τον εκάστοτε φιλοξενούμενο της για τη χρήση που επιτάσσει ο Κανονισμός και η Σύσταση, να επιβληθεί στην εναγόμενη αυτής χρηματική ποινή 1.000 ευρώ για κάθε παραβίαση της απόφασης που θα εκδοθεί, β) να καταπέσουν σε βάρος της οι ποινικές ρήτρες, ποσού 4.400 ευρώ για τις παραβιάσεις του Κανονισμού και των όρων της Σύστασης και γ) να υποχρεωθεί η εναγόμενη αυτής να καταβάλει στους ενάγοντες της α’ αγωγής το ως άνω ποσό των 4.400 ευρώ στο κοινό ταμείο του συγκροτήματος. Το παρεπόμενο αίτημα περί κηρύξεως της παρούσας απόφασης προσωρινώς εκτελεστής πρέπει να γίνει δεκτό, διότι προέκυψε ότι συντρέχουν εξαιρετικοί λόγοι προς τούτο και ότι η επιβράδυνση στην εκτέλεση θα επιφέρει σημαντική ζημία στους ενάγοντες της α’ αγωγής (άρθρο 908 παρ.1 του ΚΠολΔ). Η δικαστική δαπάνη πρέπει να επιβληθεί σε βάρος της ηττηθείσας εναγομένης της α’ αγωγής (άρθρα 176, 189§1, 191 §2 ΚΠολΔ), σύμφωνα με τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό. […]».
Κωνσταντίνα Β. Πουρνάρα
Δικηγόρος