Άσκηση έφεσης από διάδικο που πρωτοδίκως νίκησε
Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 516,517, 520 και 522 ΚΠολΔ προκύπτει ότι έφεση δικαιούται να ασκήσει κατ` αρχήν ο διάδικος που ηττήθηκε στην πρωτοβάθμια δίκη, δηλαδή εκείνος του οποίου απορρίφθηκαν αιτήσεις δικαστικής προστασίας ή ισχυρισμοί κατά του αντιδίκου του, ή έγιναν δεκτές αιτήσεις και ισχυρισμοί του αντιδίκου του σε βάρος του. Κατ` εξαίρεση έφεση δικαιούται να ασκήσει και ο διάδικος που πρωτοδίκως νίκησε, αν έχει προς τούτο έννομο συμφέρον, που υπάρχει όταν από τις αιτιολογίες της εκκαλουμένης παράγεται δυσμενές γι` αυτόν και επωφελές αντίστοιχα για τον αντίδικο του δεδικασμένο, σε μεταγενέστερη μεταξύ τους δίκη, εάν δηλαδή η αιτιολογία της απόφασης αποτελεί στοιχείο του δικαιώματος που κρίνεται στη δίκη και κατά τούτο φέρει στοιχεία διατακτικού (ΕφΠειρ 703/2014 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΑΘ 6060/2013 ΕφΑΔ 2014. 892, ΕφΑΘ 39/2011 ΕφΑΔ 2011. 969, ΕφΑΘ 362/2007 ΕφΑΔ 2008. 228, ΕφΑΘ 4195/2004 όπ. π., ΕφΑΘ 1039/2001 ΕλλΔνη 42.1388, Κ. Κεραμεύς, Το προς έφεσιν δικαίωμα του νικήσαντος διαδίκου, X. Φραγκίστα, 1968, σ. 365 επ., Κ. Μπέης, Το έννομο συμφέρον του νικήσαντος διαδίκου προς άσκησιν εφέσεως ή αντεφέσεως, Ξένιον Π. Ζέπου, 1973, σ. 205 επ.), ως και όταν στο αιτιολογικό της απόφασης διαλαμβάνεται δυσμενής για τον νικήσαντα διάδικο νομικός συλλογισμός, ο οποίος θα περιβληθεί την ισχύ δεδικασμένου όταν τελεσιδικήσει η απόφαση (ΕφΑΘ 3356/2006, ΕφΑΘ 4200/2003 Δ.Κονδύλης το Δεδικασμένο κατά τον ΚΠολΔ 1983, παρ. 19 16, σελ 234 Β.Βαθρακοκοίλης Ερμ ΚΠολΔ σχόλια υπό το άρθρο 516 αρ. 38). Το έννομο συμφέρον κρίνεται από τον χρόνο άσκησης του ένδικου μέσου, ελέγχεται αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο, καθόσον αποτελεί διαδικαστική προϋπόθεση της δίκης και υπάρχει όταν ο διάδικος ηττήθηκε εν όλω ή εν μέρει στην πρωτόδικη δίκη. Η έλλειψη δε αυτής της διαδικαστικής προϋπόθεσης συνεπάγεται την απόρριψη του ενδίκου μέσου ως απαράδεκτου (άρθρα 68, 73, 532 ΚΠολΔ). Για το παραδεκτό της έφεσης του νικήσαντος διαδίκου θα πρέπει αυτός να επικαλείται με το δικόγραφο της έφεσης του τη συνδρομή της προαναφερομένης προϋπόθεσης, ήτοι την παραγωγή από την εκκαλουμένη δεδικασμένου σε βάρος του υπό την προεκτεθείσα έννοια (βλ.σχετ. ΑΠ 920/2013, ΑΠ 1182/2012, ΑΠ 1212/2010, ΑΠ 274/2003, ΑΠ 1459/2000, ΕφΠειρ 63/2021, ΕφΠειρ 437/2021, ΕφΔωδ 201/2018, ΕφΑθ 1907/2015, ΕφΠειρ 280/2015, ΕφΔωδ 121/2015, ΕφΠειρ 619/2013, ΕφΠατρ 39/2011, ΕφΔωδ 187/2009, ΕφΛαμ 60/2009, ΕφΔωδ 342/2006, ΕφΑθ 3729/2004, ΕφΑθ 4195/2004 δημ ΤΝΠ Νόμος).
Αγγελική Λιγοψυχάκη, δικηγόρος