Η λειτουργία του ονόματος  χώρου (domain name) και η σύγκρουσή του με το κατοχυρωμένο δικαίωμα επί του σήματος

Σύμφωνα με την πρόσφατη υπ’ αριθμό 345/2022 απόφαση του Συμβουλίου  της Επικρατείας ορίζεται ότι: «Όνομα Χώρου (domain name): Ένα αλφαριθμητικό στοιχείο το οποίο εκχωρείται προς χρήση σε ένα φυσικό ή νομικό πρόσωπο με σκοπό την χρήση, από το συγκεκριμένο πρόσωπο ή με την συναίνεσή του, πρωτοκόλλων ή υπηρεσιών του Διαδικτύου. …”, στο άρθρο 6, ότι: 1. Το δικαίωμα το οποίο αποκτάται με την Εκχώρηση Ονόματος Χώρου με κατάληξη .gr συνίσταται αποκλειστικά και μόνο: α. στην απόκτηση από το Φορέα του Ονόματος Χώρου με κατάληξη .gr αποκλειστικού δικαιώματος δέσμευσης και χρήσης των συγκεκριμένων αλφαριθμητικών στοιχείων που έχουν δηλωθεί στην Δήλωση Καταχώρησης του … με αποκλειστικό σκοπό την χρήση από τον Φορέα ή με την συναίνεσή του, πρωτοκόλλων ή υπηρεσιών του Διαδικτύου». Σύμφωνα με την σκέψη 9 της ανωτέρω απόφασης προβλέπεται ότι: «ο φορέας δικαιώματος επί ονόματος χώρου, το οποίο επιτελεί τη λειτουργία ηλεκτρονικής (εικονικής) διεύθυνσης στο διαδίκτυο, αποκτά από την καταχώρηση το αποκλειστικό δικαίωμα δέσμευσης και χρήσης συγκεκριμένων αλφαριθμητικών στοιχείων, όχι όμως και δικαίωμα διακριτικού γνωρίσματος επί προϊόντων ή υπηρεσιών (ΣτΕ 2522/2020). Δικαιώματα επί τέτοιων διακριτικών γνωρισμάτων αποκτώνται μόνο σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις του εθνικού ή του ενωσιακού δικαίου περί σημάτων και δεν περιορίζονται «σε τίποτα» από το δίκαιο των ονομάτων χώρου, όπως ορίζει η διάταξη του άρθρου 6 παρ. 6 του Κανονισμού Ονομάτων Χώρου. Συνεπώς, τυχόν σύγκρουση μεταξύ ταυτόσημων ή παρόμοιων διακριτικών γνωρισμάτων, δυνάμενη να προκαλέσει σύγχυση στους συναλλακτικούς κύκλους, το ένα εκ των οποίων είναι όνομα χώρου (domain name), θα αρθεί με βάση την αρχή της χρονικής προτεραιότητας [:το παλαιότερο κτηθέν διακριτικό γνώρισμα υπερισχύει του νεότερου] (ΣτΕ 2522/2020)».

Στη συνέχεια, βάσει της σκέψης 10 της ανωτέρω απόφασης συνάγεται ότι:
«σε περίπτωση σύγκρουσης μεταξύ ευρωπαϊκού σήματος και ονόματος χώρου, του οποίου το μεταβλητό πεδίο ταυτίζεται ή είναι παρόμοιο με το σήμα, υφίσταται δέσμια αρμοδιότητα της ΕΕΤΤ για την διαγραφή του ονόματος χώρου (πρβλ. ΣτΕ 2422-2423/2013, σκ. 5) εφόσον συντρέχουν σωρευτικώς οι εξής δύο προϋποθέσεις: α) υφίσταται προγενέστερο κατοχυρωμένο δικαίωμα επί της χρήσης του σήματος (αρχή της χρονικής προτεραιότητας) και β) η χρήση του ονόματος χώρου είναι ικανή να προκαλέσει «κίνδυνο συγχύσεως» στο καταναλωτικό κοινό. Τέτοιος κίνδυνος συγχύσεως υφίσταται όταν το κοινό ενδέχεται να σχηματίσει την πεποίθηση ότι τα προϊόντα ή οι υπηρεσίες που αφορά το προγενέστερο σήμα και τα προϊόντα ή οι υπηρεσίες που αφορά το όνομα χώρου του οποίου ζητείται η διαγραφή προέρχονται από την ίδια επιχείρηση ή, ενδεχομένως, από οικονομικώς συνδεόμενες μεταξύ τους επιχειρήσεις».

Εκ των ως άνω προκύπτει ότι όταν υφίσταται κατοχύρωση του ονόματος χώρου (domain name), o φορέας του δικαιώματος αυτού αποκτά από την καταχώριση το αποκλειστικό δικαίωμα δέσμευσης και χρήσης συγκεκριμένων αλφαριθμητικών στοιχείων, όχι όμως και δικαίωμα διακριτικού γνωρίσματος επί προϊόντων. Σε περίπτωση που υφίσταται σύγκρουση μεταξύ ευρωπαϊκού σήματος και ονόματος χώρου, όπου το μεταβλητό πεδίο ταυτίζεται ή είναι παρόμοιο με το σήμα, τότε η Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων οφείλει εκ του νόμου να διαγράψει το όνομα χώρου μόνο όταν συντρέχουν σωρευτικώς οι δύο προϋποθέσεις, ήτοι αφενός η ύπαρξη προγενέστερου κατοχυρωμένου δικαιώματος επί της χρήσης του σήματος  και αφετέρου η χρήση του ονόματος χώρου να είναι ικανή να προκαλέσει κίνδυνο σύγχυσης στο καταναλωτή ότι τα προϊόντα προέρχονται από την ίδια επιχείρηση ή επιχειρήσεις, που είναι οικονομικά συνδεόμενες μεταξύ τους.

Χαρά Ζούκα, Δικηγόρος

info@efotopoulou.gr