Επίδοση «σε όλους τους διαδίκους» σε παρεμβάσεις, προσεπικλήσεις, ανακοινώσεις και ανταγωγές κατά το 238 (ΚΠολΔ)

Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 238 ΚΠολΔ, «παρεμβάσεις , προσεπικλήσεις , ανακοινώσεις και ανταγωγές στην τακτική διαδικασία κατατίθενται και επιδίδονται σε όλους τους διαδίκους μέσα σε εξήντα ημέρες από την κατάθεση της αγωγής. Παρεμβάσεις μετά από προσεπίκληση ή ανακοίνωση κατατίθενται και επιδίδονται σε όλους τους διαδίκους μέσα σε ενενήντα ημέρες από την επίδοση της αγωγής». Έτσι τα εν λόγω ένδικα βοηθήματα ασκούνται μόνο σε πρώτο βαθμό και μόνο με αυτοτελές δικόγραφο στις οριζόμενες από το 238 ΚΠολΔ προθεσμίες, άλλως θεωρούνται ανυπόστατα, ενώ για την παράταση της επίδοσης των ενδίκων βοηθημάτων λαμβάνεται υπόψη η διαμονή στο εξωτερικό του αρχικού εναγομένου ή κάποιου ομοδίκου του και όχι η τυχόν διαμονή στο εξωτερικό ή η άγνωστη διαμονή του προσεπικαλούμενου ή καθού η ανακοίνωση τρίτου. Από τη διάταξη του άρθρου 238 ΚΠολΔ η πρόθεση του νομοθέτη είναι σαφής: οι διάφορες παρεμπίπτουσες δίκες, οι οποίες στο προϊσχύσαν δίκαιο άνοιγαν παράλληλα με την κύρια δίκη, είχαν αποτελέσει πρωτίστως μηχανισμό καθυστέρησης της κύριας δίκης, αφού οι περισσότερες προσδιορίζονταν να συζητηθούν σε χρόνο μεταγενέστερο της ορισμένης για την κύρια υπόθεση συζήτησης και να συγκεντρωθούν έγκαιρα σε μία διαδικασία με την κύρια δίκη. Το άρθρο 238 ΚΠολΔ προβλέπει ότι τα δικόγραφα επιδίδονται σε όλους τους διαδίκους και το ερώτημα που προκύπτει είναι ποιοι θεωρούνται διάδικοι, ιδίως στην περίπτωση της προσεπίκλησης δικονομικού εγγυητή, της παρεμπίπτουσας αγωγής, της ανακοίνωσης δίκης και της ανταγωγής. Σύμφωνα με μία πρώτη προσέγγιση με δεδομένη τη συγκεντρωτική διαδικασία που καθορίστηκε με το ν. 4335/2015 τα ένδικα βοηθήματα πρέπει να επιδίδονται σε όλους τους διαδίκους έστω και αν δεν στρέφονται κατ’ αυτών προς αποτροπή αιφνιδιασμού τους, υπογραμμίζοντας ότι η διάταξη του 238 ΚΠολΔ, ως ειδικότερη, εκτοπίζει τις γενικές διατάξεις για την άσκηση τους (ΠΠρΑθ 1315/2017, ΜΠρΚατ 226/2018 δημοσιευμένες σε Διαμαντόπουλο, Αστικό Δικονομικό Δίκαιο και νομολογιακό γίγνεσθαι, έκδ, Σάκκουλα 2019 και σε θεωρία Κουκουράκη, οι αλλαγές που επέφερε στην πολιτική o v. 4335/2015, ΕλλΔνη 2017. 1015 επ.). Κατά την αντίθετη ερμηνευτική εκδοχή, που υιοθετεί μέρος της νομολογίας και της θεωρίας, υποστηρίζεται ότι η διατύπωση του άρθρου 238 ΚΠολΔ υπερακοντίζει τη βούληση του νομοθέτη. Έτσι, κατά συσταλτική ερμηνεία και λαμβάνοντας υπόψη την αρχή της οικονομίας τη δίκης τα εν λόγω ένδικα βοηθήματα επιδίδονται μόνο στο διάδικο της σχετικής δίκης, όπως προβλέπεται από τις οικείες διατάξεις για κάθε ένδικο βοήθημα καθώς καμία σκοπιμότητα δεν υφίσταται αιτήματα παροχής δικαστικής προστασίας να επιδίδονται σε άτομα στα οποία δεν αφορούν (ΠΠρΘεσ 15192/2018 αδημ., 10504/2017 ΤΝΠ- Νόμος με σύμφωνες παρατηρήσεις Δεληκωστόπουλου, ΜΠΘεσ 12540/2018, Διαμαντόπουλος, ό.π., 168, και σε θεωρία Κ, Μακρίδου, Τακτική διαδικασία στα πρωτοβάθμια δικαστήρια, 2019, σ. 121 και Διαμαντόπουλος, ό.π.)(ΠΠρΘεσ 1094/2019).

Λαμπρινή Σταμέλου, Δικηγόρος

info@efotopoulou.gr