Παραγραφή της αξίωσης του ζημιωθέντος τρίτου κατά του ασφαλιστή – Ζητήματα διαχρονικού δικαίου

Με το άρθρο 7 του ν. 3557/2007, αντικαταστάθηκε η παράγραφος 2 του άρθρου 10 του π.δ. 237/1986, με το οποίο κωδικοποιήθηκε ο ν. 489/1976 και πλέον,

η αξίωση του τρίτου παθόντος κατά του ασφαλιστή παραγράφεται μετά πάροδο πέντε (5) ετών από την ημέρα του ατυχήματος, επιφυλασσομένων των διατάξεων της κείμενης νομοθεσίας για την αναστολή και διακοπή της παραγραφής.

Το νέο δίκαιο δεν ρυθμίζει ζητήματα διαχρονικού δικαίου και κρίνεται πλέον πρόσφορη η προσφυγή στη διάταξη του άρθρου 18 ΕισΝΑΚ, συμφωνά με την οποία, οι διατάξεις του Αστικού Κώδικα για την παραγραφή εφαρμόζονται και στις αξιώσεις που έχουν γεννηθεί, αλλά δεν έχουν ακόμη παραγραφεί κατά την εισαγωγή του. Η πιο πάνω διάταξη δεν είναι αντίθετη με τη ρύθμιση της μη αναδρομικότητας του νόμου, που καθιερώνεται στο άρθρο 2 του ΑΚ, καθόσον η πιο πάνω διάταξη αφορά τη γνήσια αναδρομή, ενώ δεν εφαρμόζεται στη μη γνήσια αναδρομή, όταν δηλαδή ο νέος νόμος καλείται να ρυθμίσει έννομες συνέπειες, που γεννήθηκαν μετά την έναρξη της εφαρμογής του, αλλά πηγάζουν από έννομες σχέσεις ή καταστάσεις προϋφιστάμενες του νομού. Επομένως, όταν η παραγραφή έχει αρχίσει με το παλιό δίκαιο και δεν έχει συμπληρωθεί κατά την έναρξη εφαρμογής του νέου νόμου, που επιμηκύνει την παραγραφή, τότε η τελευταία συνεχίζεται με το νέο δίκαιο και συμπληρώνεται κατά τους ορισμούς του νέου δικαίου. Έτσι, αν, π.χ. συνέβη τροχαίο ατύχημα πριν την 14.5.2007, έναρξη ισχύος του ν. 3557/2007 και η διετής παραγραφή της αξίωσης του παθόντος κατά του ασφαλιστή, που άρχισε να τρέχει πριν την πιο πάνω ημερομηνία, δεν είχε συμπληρωθεί, κατ` αυτή (στις 14.5.2007), εφεξής καθίσταται πενταετής στο σύνολο της (Α. Κρητικός, Αποζημίωση από αυτοκινητικά ατυχήματα, έκδοση 2008, § 29, αριθ. 188-193, σ. 714-715 και για το θέμα αυτό την ΜονΠρΑθ 3951/2009, δημ ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).

 

Μαρία Τζαβέλα

Δικηγόρος, LL.M.

E-mail: info@efotopoulou.gr