Στοιχεία αδικήματος του άρθρου 230 ΠΚ
Με τον νέο ποινικό κώδικα, όπως διαμορφώθηκε με τον Ν. 4619/11-6-2019 (ΦΕΚ Α’ 95), ως προς το αδίκημα του άρθρου 230 Π.Κ., σύμφωνα με τη διάταξη αυτή “όποιος, χωρίς να καθιστά άλλον ύποπτο, παριστάνει εν γνώσει του ψευδώς στην αρχή ότι τελέστηκε κάποιο κακούργημα ή πλημμέλημα τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ενός έτους ή χρηματική ποινή”. Η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στην αξιόποινη αυτή πράξη και στην ψευδή καταμήνυση είναι η μη ενοχοποίηση συγκεκριμένου ατόμου (βλ. Λ. Μαργαρίτη, Εγκλήματα περί την απονομή της δικαιοσύνης, 1986, σελ. 193). Εκείνο που συνήθως επιδιώκει ο δράστης με την ψευδή καταγγελία του άρθρου 230 Π.Κ. (περί τελέσεως κακουργήματος ή πλημμελήματος) είναι η απόκρυψη άλλων εγκλημάτων πράγματι τελεσθέντων ή η συγκάλυψη μιας μη σύννομης διαγωγής του (βλ. Λ. Μαργαρίτη, όπ.παρ., σελ. 192, και ΑΠ 253/1968, Π.Χρ. ΙΗ`, 421). Για τη θεμελίωση του εν λόγω εγκλήματος απαιτείται, εκτός από τα λοιπά στοιχεία που συγκροτούν την αντικειμενική του υπόσταση και άμεσος δόλος, ο οποίος περιλαμβάνει αναγκαίως τη γνώση ότι η καταγγελία είναι ψευδής. Υπό το κράτος του προϊσχύσαντος ΠΚ η σχετική διάταξη είχε το ίδιο ακριβώς ουσιαστικό περιεχόμενο, η ποινική όμως κύρωση ήταν βαρύτερη, καθώς επαπειλούνταν ποινή φυλάκισης μέχρι δύο ετών.
Συγκρίνοντας, ενόψει του άρθρου 2 παρ. 1 του ΠΚ, τη διάταξη του άρθρου 230 του προϊσχ. ΠΚ με αυτή του ίδιου άρθρου του νυν ισχύοντος ΠΚ, συνάγεται ότι το μεν περιγραφικό μέρος αμφότερων των διατάξεων είναι το ίδιο, ενώ αναφορικά με το κυρωτικό μέρος, η διάταξη του άρθρου 230 του νέου ΠΚ είναι ευμενέστερη για τον κατηγορούμενο απ’ ότι η αντίστοιχη του άρθρου 230 του προϊσχΠΚ, εφόσον, αφενός, έχει χαμηλότερο πλαίσιο ποινής, αφετέρου, προβλέπει και χρηματική ποινή, διαζευκτικά με τη στερητική της ελευθερίας ποινή (5/2022 ΝΑΥΤΟΔΙΚ ΠΕΙΡΑΙΑ, δημοσιευμένη σε ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
Αγγελική Λιγοψυχάκη, δικηγόρος