Τρόπος κήρυξης απεργίας στις πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις

Η απεργία στις πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις κηρύσσεται με απόφαση της γ.σ. (άρθρο 20 Ν. 1264/1982).

Ο κανόνας αυτός έχει δύο εξαιρέσεις: α) την κήρυξη ολιγοώρων στάσεων εργασίας και β) την κήρυξη απεργίας στις πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις ευρύτερης περιφέρειας ή πανελλαδικής εκτάσεως. Οι εξαιρέσεις αυτές ισχύουν, εφ’ όσον το καταστατικό της πρωτοβάθμιας οργανώσεως δεν ορίζει άλλως.

Για να είναι νόμιμη η απεργία, θα πρέπει η απόφαση του αρμόδιου οργάνου για την κήρυξή της να ληφθεί σύμφωνα με την διαδικασία την οποία προβλέπει ο νόμος και το καταστατικό της συνδικαλιστικής οργάνωσης. Πάντως, και εδώ αξίζει να επισημανθούν τα εξής: Η απεργία, η οποία κηρύσσεται δίχως νόμιμη απόφαση του αρμόδιου οργάνου και είναι για την αιτία αυτή παράνομη, μπορεί παρ’ όλα αυτά να νομιμοποιηθεί εκ των υστέρων, εάν κάποια συνδικαλιστική οργάνωση αναλάβει την ευθύνη για την περαιτέρω διεξαγωγή της.

Σε όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις, τις τράπεζες και τους οργανισμούς του ευρύτερου δημόσιου τομέα η συνδικαλιστική εκπροσώπηση των εργαζομένων σε αυτές γίνεται, κατά κανόνα, μέσω περισσότερων της μίας συνδικαλιστικών οργανώσεων, οι οποίες αντιπροσωπεύουν η κάθε μία, επί μέρους κλαδικά συμφέροντα των ενταγμένων σ’ αυτές, με βάση, συνήθως, το είδος της εργασίας την οποία παρέχουν τα μέλη τους, ή τους τίτλους σπουδών τους. Παραλλήλως, στους ίδιους οργανισμούς και επιχειρήσεις υπάρχουν και δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις με μέλη τις περισσότερες ή το σύνολο των πρωτοβάθμιων της κάθε μίας επιχειρήσεως, οι οποίες εκπροσωπούν, κατά κανόνα το σύνολο των εργασιακών συμφερόντων του προσωπικού της.

Επομένως, εάν σε μια τέτοια επιχείρηση η δευτεροβάθμια συνδ. οργάνωση κηρύξει απεργία για την προάσπιση και ικανοποίηση αιτημάτων τα οποία αφορούν το σύνολο των εργαζομένων αυτής (δηλ. της επιχειρήσεως), τότε όλοι οι εργαζόμενοί της νομίμως συμμετέχουν στην απεργία, δίχως να χρειάζεται προηγουμένως η πρωτοβάθμια συνδ. οργάνωση, στην οποία ανήκουν, να τηρήσει τις νόμιμες διατυπώσεις (λήψη σχετικής αποφάσεως από την γ. συνέλευση ή το δ.σ., προηγούμενη προειδοποίηση του εργοδότη, καθορισμός προσωπικού ασφαλείας κ.λ.π.), αφού την ευθύνη και την πρωτοβουλία κηρύξεως της απεργίας έχει πλέον η δευτεροβάθμια συνδ. οργάνωση, η οποία οφείλει να τηρήσει τις διατυπώσεις αυτές. Και αυτό, γιατί η δευτεροβάθμια συνδ. οργάνωση, η οποία κήρυξε την απεργία, καλύπτει όλους τους εργαζομένους της επιχειρήσεως, και τούτο μέσω της συμμετοχής τους στην πρωτοβάθμια συνδ. οργάνωση, η οποία είναι μέλος της ομοσπονδίας (δευτεροβάθμιας συνδ. οργ.) που αποφασίζει την απεργία.  

Αλλά και στην περίπτωση κατά την οποία μια ή περισσότερες πρωτοβάθμιες συνδ. οργανώσεις δεν είναι μέλη της ομοσπονδίας, η οποία κηρύσσει την απεργία, και πάλι δεν τίθεται πρόβλημα για τα μέλη των οργανώσεων τούτων να πάρουν μέρος σε αυτήν. Και τούτο, διότι για το προκείμενο ζήτημα υπάρχει ρητή πρόβλεψη στο άρθρο 20 παρ. 1 εδ. τελευταίο του ν. 1264/82, σύμφωνα με την οποία οι εργαζόμενοι του κλάδου ή της επιχειρήσεως, οι οποίοι δεν είναι μέλη της συνδ. οργανώσεως, η οποία κήρυξε την απεργία, μπορούν να λάβουν μέρος σ’ αυτήν, με το σκεπτικό ότι η απεργία είναι ατομικό δικαίωμα των εργαζομένων, σύμφωνα με το άρθρο 23 παρ. 2 του Συντάγματος.

 

Αμυγδαλιά Τσιάρα, δικηγόρος

info@efotopoulou.gr