Η παράλειψη αναγραφής ή η εσφαλμένη αναγραφή του αριθμού της προσβαλλόμενης απόφασης στο δικόγραφο της έφεσης ή των πρόσθετων λόγων αυτής

Σύμφωνα με το άρθ. 520 παρ. 1 ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με τα άρθ. 118 έως 120 ΚΠολΔ, μεταξύ των στοιχείων που απαιτείται να αναφέρει το δικόγραφο της έφεσης και των πρόσθετων λόγων αυτής είναι ο αριθμός της προσβαλλόμενης απόφασης. Ωστόσο, η παράλειψη αναγραφής ή η εσφαλμένη αναγραφή του αριθμού της προσβαλλόμενης απόφασης δεν επιφέρει ακυρότητα του δικογράφου, εφόσον δεν καταλείπονται αμφιβολίες για την απόφαση κατά της οποίας στρέφεται η έφεση (βλ. ΑΠ 1767/1983, Δίκη 1985, σ. 937, ΑΠ 837/1977, ΝοΒ 1978, σ. 679, ΕφΑθ 2261/1989, Δίκη 1989, σ. 286, ΕφΛαρ 718/2001, ΕλλΔνη 2001, σ. 816, στις οποίες παραπέμπουν οι Μιχαήλ και Άντα Μαργαρίτη, Ερμηνεία ΚΠολΔ Ι, 2η έκδοση, σ. 808,  Β. Βαθρακοκοίλη, Η έφεση, σελ. 270, Χ. Τριανταφυλλίδη σε Κυριάκου Οικονόμου, Η έφεση, Συστηματική κατ’ άρθρο ερμηνεία του ΚΠολΔ, έκδοση 2017, σ. 155, υποσημ. 2).

Έτσι, σε περίπτωση που έχει γραφεί λανθασμένα ο αριθμός της εκκαλούμενης απόφασης στο δικόγραφο των πρόσθετων λόγων έφεσης, εφόσον αναφέρονται στο ίδιο δικόγραφο η ημερομηνία που φέρει το δικόγραφο της εφέσεως, ο γενικός και ειδικός αριθμός κατάθεσης αυτής τόσο στο Πρωτοδικείο, όσο και στο Εφετείο, τα ονόματα των διαδίκων και το δικαστήριο που εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση δεν μπορεί να γεννάται αμφιβολία στον εφεσίβλητο σχετικά με την απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου που προσβάλλεται (ΕφΠειρ 312/2023 – ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).

Αγγελική Πολυδώρου, Δικηγόρος

e-mail: info@efotopoulou.gr