H αρχή της τυπικής ασφάλισης – Πότε εφαρμόζεται; – Τι ισχύει σε περίπτωση  μη πραγματικής απασχόλησης;

Κατά την αρχή της τυπικής ασφαλίσεως, η οποία αποτελεί γενική αρχή του δικαίου της κοινωνικής ασφαλίσεως, εάν κάποιος κατέβαλλε τακτικά τις ασφαλιστικές εισφορές ως ασφαλισμένος σε οργανισμό κοινωνικής ασφαλίσεως θεωρώντας με καλή πίστη ότι υπάγεται στην ασφάλισή του, ο, δε, οργανισμός εισέπραττε ανεπιφυλάκτως τις εισφορές αυτές, η αμφισβήτηση από τον οργανισμό, μετά την πάροδο μακρού, κατ’ εύλογη κρίση, χρόνου και μάλιστα κατά την επέλευση του ασφαλιστικού κινδύνου, της ιδιότητας του ασφαλισμένου, που αναγνωρίσθηκε κατά τα ανωτέρω εκτεθέντα, αντίκειται στην αρχή της χρηστής διοικήσεως. Κατά την αρχή αυτή είναι σεβαστές και δημιουργούν δικαιώματα υπέρ των διοικουμένων οι πραγματικές καταστάσεις, οι οποίες προκύπτουν με την ανοχή και τη σύμπραξη της Διοικήσεως, εφόσον δεν αντιβαίνουν στη δημόσια τάξη και δεν δημιουργήθηκαν με δόλια ενέργεια του διοικουμένου. Η αρχή όμως της τυπικής ασφαλίσεως κάμπτεται σε περίπτωση ρητής διατάξεως για το αντίθετο ή διατάξεως, από το περιεχόμενο της οποίας σαφώς συνάγεται ότι δεν είναι ανεκτή, στα θέματα που αυτή ρυθμίζει, η εφαρμογή της πιο πάνω αρχής.

Πλην όμως, για την εφαρμογή της γενικής αρχής της τυπικής ασφαλίσεως απαιτείται πραγματική απασχόληση του ασφαλισμένου. Κατά συνέπεια, δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί ως ασφαλιστέο, κατ’ εφαρμογή της αρχής αυτής, χρονικό διάστημα το οποίο δεν αντιστοιχεί σε πραγματική απασχόληση (ΣτΕ 1425/2024 – ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).

Αγγελική Πολυδώρου, Δικηγόρος

e-mail: info@efotopoulou.gr