Η διακοπή της παραγραφής κατ’ άρθρο 260 ΑΚ – Άμυνα στην ένσταση παραγραφής
Με τη διάταξη της ΑΚ 260 προβλέπεται η αναγνώριση της αξίωσης από τον υπόχρεο, πριν από τη συμπλήρωση της παραγραφής και στη διάρκεια της αναστολής, ως (ο μόνος) εξώδικος τρόπος διακοπής της παραγραφής. Για το διακοπτικό αποτέλεσμα της παραγραφής, με τον προβλεπόμενο, από τη διάταξη, οποιοδήποτε τρόπο αναγνώρισης της αξίωσης, αρκεί οποιαδήποτε ενέργεια και συμπεριφορά του οφειλέτη απέναντι στον δανειστή, από την οποία να προκύπτει ότι ο οφειλέτης, βρισκόμενος σε πλήρη επίγνωση της αξίωσης του δανειστή, θεωρεί ότι υπάρχει, ώστε να μην είναι αναγκαία η άσκηση της σχετικής αγωγής [Βαθρακοκοίλης, Β., ΕΡΝΟΜΑΚ (κατ’ άρθρο), ΤΟΜΟΣ Α’, 2001, σελ. 1057].
Ειδικότερα, από τη διάταξη του άρθρου 260 ΑΚ συνάγεται ότι αρκεί για τη διακοπή της παραγραφής οποιαδήποτε συμπεριφορά ή ενέργεια του οφειλέτη προς το δανειστή, με την οποία εκφράζεται ρητώς ή σιωπηρώς αλλά σαφώς, η πεποίθηση του οφειλέτη, που έχει πλήρη επίγνωση, για την ύπαρξη της υποχρέωσής του και της αξίωσης του δανειστή, κατά τρόπο ώστε να μην παρίσταται αναγκαία η έγερση της οικείας αγωγής, χωρίς να είναι απαραίτητο η συμπεριφορά αυτή ή ενέργεια του οφειλέτη να έχει δικαιοπρακτικό χαρακτήρα και χωρίς να εξετάζεται αν συνιστά συμβατική ή μονομερή αναγνώριση της αξίωσης ή σύμβαση αναγνώρισης χρέους κατά την έννοια του άρθρου 873 ΑΚ ή γίνεται με σκοπό ανάληψης υποχρέωσης ή έγινε αποδεκτή από το δανειστή (ΑΠ 315/2017, ΑΠ 997/2015, ΑΠ 1018/2011). Αρκεί δε κάθε ενέργεια (συμπεριφορά) του οφειλέτη έναντι του δανειστή, ενέργεια δηλαδή που να απευθύνεται στον δανειστή και να περιέλθει σ’ αυτόν, η οποία να μαρτυρεί ότι ο οφειλέτης έχει πλήρη επίγνωση της αξιώσεως του δανειστή και την θεωρεί υφισταμένη [ΑΠ 1052/2013, 396/2021 ΑΠ, δημ. σε ΝΟΜΟΣ].
Η έχουσα τα παραπάνω στοιχεία συμπεριφορά πρέπει να επιδεικνύεται πριν από τη συμπλήρωση της παραγραφής, έναντι του δανειστή και όχι έναντι τρίτου προσώπου, ο ισχυρισμός δε για διακοπή της παραγραφής αποτελεί αντένσταση, κατά της τελευταίας, προτεινόμενη από το δικαιούχο της αξίωσης [ΑΠ 232/2010 Ο.Π., ΕφΑΘ 3050/2009 ΔΕΕ 2009. 965, ΕφΑΘ1481/2005 ΕλΔ 2005.929, Εφθεσ 2855/2004 ΔΕΕ 2004.1278, 592/2013 ΕΦ ΠΕΙΡΑΙΑ (ΝΑΥΤ), δημ. σε ΝΟΜΟΣ].
Περαιτέρω, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 262 παρ.1 ΚΠολΔ η ένσταση πρέπει να περιλαμβάνει ορισμένη αίτηση και σαφή έκθεση των γεγονότων που τη θεμελιώνουν. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει, ότι, για την πληρότητα της ένστασης, όπως και της αντένστασης, που προβάλλεται προς κατάλυση της ένστασης, πρέπει να περιέχονται σ’ αυτήν όλα τα θεμελιωτικά της γεγονότα, που επιφέρουν ως έννομη συνέπεια την παρακώλυση της γέννησης ή άσκησης ή κατάλυσης του ένδικου δικαιώματος σε μεταγενέστερο χρόνο, ταυτόχρονα δε πρέπει να διατυπώνεται και αίτημα απόρριψης της αγωγής ή της ένστασης για τον συγκεκριμένο λόγο (ΟλΑΠ 472/1983, ΑΠ 125/2022). Ειδικότερα δε η αντένσταση διακοπής της παραγραφής πρέπει να περιέχει σαφώς το διακοπτικό της παραγραφής γεγονός και να καταλήγει σε συγκεκριμένο αίτημα για απόρριψη της ένστασης παραγραφής [ΑΠ 590/2023, ΑΠ 824/2022].
Ελένη Μακροδημήτρη, ασκ. δικηγόρος
info@efotopoulou.gr