Άσκηση κύριας και πρόσθετης παρέμβασης στην εκούσια διαδικασία διορισμού προσωρινής διοίκησης
Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 79, 80, 747 και 752 ΚΠολΔ, συνάγεται ότι και κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας είναι δυνατή η άσκηση κύριας ή πρόσθετης παρέμβασης, εφόσον βέβαια συντρέχει η, κατά το άρθρο 69 του ίδιου κώδικα, διαδικαστική προϋπόθεση της ύπαρξης έννομου συμφέροντος στο πρόσωπο του παρεμβαίνοντος. Ειδικότερα, ενώ στη δίκη της αμφισβητούμενης δικαιοδοσίας το έννομο συμφέρον του παρεμβαίνοντος αναφέρεται στη θετική ή αρνητική διάγνωση του επίδικου δικαιώματος, στις περιπτώσεις της εκούσιας δικαιοδοσίας το έννομο συμφέρον του παρεμβαίνοντος συνίσταται στην παραδοχή ή απόρριψη της αίτησης αναφορικά με το ζητούμενο ρυθμιστικό μέτρο.
Ειδικότερα, κατά το άρθρο 752 ΚΠολΔ, με το οποίο καθορίζεται κατά διαφορετικό από το άρθρο 81 του ίδιου κώδικα τρόπο η άσκηση των παρεμβάσεων σε δίκες εκούσιας δικαιοδοσίας, η κύρια παρέμβαση ασκείται με δικόγραφο και εφαρμόζονται γι’ αυτήν οι διατάξεις των άρθρων 747, 748 και 751 του ίδιου κώδικα, κατά τα οποία η κατάθεση του δικογράφου πρέπει να γίνεται στη γραμματεία του δικαστηρίου, στο οποίο απευθύνεται, ενώ η πρόσθετη παρέμβαση μπορεί να ασκηθεί και κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο χωρίς προδικασία. Εξάλλου οι προσδιορίζουσες την έννοια των κύριας και πρόσθετης παρεμβάσεων διατάξεις των άρθρων 79 και 80 του ΚΠολΔ, ερμηνευόμενες σε συνδυασμό προς τη φύση και το σύνολο των διατάξεων της διαδικασίας της εκούσιας δικαιοδοσίας, κατά την οποία, κατά κανόνα, δεν υπάρχει αντιδικία, αν ο παρεμβαίνων υποστηρίζει την αίτηση, η παρέμβαση είναι πρόσθετη, και ασκείται είτε για να προστατευτεί δικαίωμα ή έννομο συμφέρον του παρεμβαίνοντος είτε για να αποτραπεί η δημιουργία νομικής υποχρέωσής του ή η προσβολή έννομου συμφέροντός του, ενώ αν αντιδικεί, ζητώντας είτε την απόρριψη της αίτησης, είτε την παραδοχή δικού του αιτήματος, η παρέμβαση είναι κύρια (ΑΠ 1076/2002, ΑΠ 215/1994, ΕφΠειρ 1121/1995 ΕλΔνη 1997.1664, ΜΠρΣερ 230/2013). Άλλωστε, τα αποτελέσματα της δικαστικής απόφασης που διορίζει την προσωρινή διοίκηση γεννώνται, σύμφωνα με το άρθρο 763 παρ. 1 του ΚΠολΔ, από τη δημοσίευση αυτής, πλην όμως τα μέλη που διορίζονται αποκτούν την ιδιότητα του μέλους της προσωρινής διοίκησης από την ημέρα αποδοχής του διορισμού τους (ΓΝΜΔ ΝΣΚ 168/2018, ΜΠρΑθ 3494/1974 NoB 23.67). Η αποδοχή μπορεί να είναι ρητή ή σιωπηρή, στην περίπτωση που το μέλος που διορίστηκε δικαστικά αναλάβει ενεργά τη διεκπεραίωση των καθηκόντων που του έχουν ανατεθεί με την απόφαση (ΓΝΜΔ ΝΣΚ 168/2018, βλ. επίσης αναφορά περί της προϋπόθεσης για την ανάληψη των σχετικών καθηκόντων της αποδοχής του διορισμού ή της εκλογής από το μέλος σε ΑΠ 1244/2012 ΕπισκΕΔ 2012.935, ΜΠρΗρακλ 1044/2003). Αντιστοίχως, της περίπτωσης κατά την οποία εκλείπουν ορισμένα μέλη της διοίκησης νομικού προσώπου, έτσι ώστε ο αριθμός των εναπομενόντων μελών καθίσταται μικρότερος του απαιτούμενου προς σχηματισμό απαρτίας, διαφέρει από νομική άποψη η περίπτωση κατά την οποία δεν έχουν ακόμη εκλεγεί και αποδεχθεί τον διορισμό τους όλα τα προβλεπόμενα από το καταστατικό μέλη της διοίκησης του νομικού προσώπου, αλλιώς δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί η σύνθεσή της. Στην περίπτωση αυτή υπάρχει έλλειψη διοίκησης του νομικού προσώπου, έστω και αν τα ήδη εκλεγέντα μέλη αρκούν, κατά το καταστατικό, προς έγκυρη λήψη αποφάσεων και αυτό γιατί η μη ολοκλήρωση της συγκρότησης του πολυμελούς οργάνου, έτσι ώστε αυτό να αποκτήσει την προβλεπόμενη στο καταστατικό πλήρη σύνθεσή του, ισοδυναμεί προς έλλειψη αυτού (ΕφΑθ 9651/1992 ό.π., 54/2020 ΜονΠρΛιβαδ).
Ευγενία Α. Φωτοπούλου, δικηγόρος
info@efotopoulou.gr