Αποζημίωση σε ειδικευόμενο γιατρό λόγω μη χορήγησης κανονικής άδειας

Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 2 §1 του ν. 1288/1982 «Κάθε μισθωτός με σχέση εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου στο Δημόσιο, στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης και στα λοιπά νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, μετά τη συμπλήρωση δώδεκα μηνών (βασικός χρόνος) συνεχούς απασχόλησης στην υπηρεσία που προσλαμβάνεται, δικαιούται, για κάθε ημερολογιακό έτος, κανονική άδεια απουσίας με πλήρεις αποδοχές είκοσι τέσσερις (24) εργάσιμες ημέρες και αν εφαρμόζεται σύστημα πενθήμερης εβδομάδας εργασίας είκοσι (20) εργάσιμες ημέρες, χωρίς να υπολογίζεται σε αυτές η ημέρα της εβδομάδας κατά την οποία δεν απασχολείται λόγω του εφαρμοζόμενου συστήματος εργασίας.

Η άδεια αυτή επαυξάνεται κατά μία εργάσιμη ημέρα για κάθε έτος απασχόλησης επιπλέον του βασικού χρόνου των δώδεκα μηνών και μέχρι είκοσι έξι (26) εργάσιμες ημέρες και για μισθωτούς με σύστημα πενθήμερης εργασίας μέχρι είκοσι δύο (22) εργάσιμες ημέρες.
Η υπηρεσία στην οποία ανήκει ο μισθωτός χορηγεί υποχρεωτικά την κανονική άδεια που δικαιούται για κάθε ημερολογιακό έτος και σε περίπτωση που ο μισθωτός δεν την έχει ζητήσει. Η λήψη της άδειας είναι υποχρεωτική για το μισθωτό. Η μη χορήγηση, ο περιορισμός ή η ανάκληση της κανονικής άδειας επιτρέπεται μόνο για την αντιμετώπιση έκτακτων ή εξαιρετικών υπηρεσιακών αναγκών.
Ο μισθωτός δικαιούται αποζημίωση, αν δεν του χορηγηθεί για οποιοδήποτε λόγο η κανονική άδεια που δικαιούται για κάθε έτος, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις. Ο εργοδότης καταβάλλει στο μισθωτό ως αποζημίωση τις αντίστοιχες αποδοχές των ημερών άδειας που δε χορηγήθηκαν, προσαυξημένες κατά 25%».

Περαιτέρω, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 9 §3 του ν. 2194/1994 «Η προβλεπόμενη με τις διατάξεις του άρθρου 19 του ν. 1586/1986 κανονική άδεια χορηγείται στους ειδικευόμενους γιατρούς, διά του αθροιστικού υπολογισμού της προϋπηρεσίας τους, έστω και μη συνεχούς».

Από τις προπαρατιθέμενες διατάξεις  προκύπτει ότι οι ειδικευόμενοι γιατροί προσλαμβάνονται από τα Νοσοκομεία με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου σε κενές οργανικές θέσεις ειδικευόμενων. Επομένως, τα θέματα της χορήγησης σ’ αυτούς κανονικής άδειας ρυθμίζονται από τις διατάξεις των άρθρων 2 §1 του ν. 1288/1982 και 9 §3 του ν 2194/1994. Κατά συνέπεια, ο ειδικευόμενος γιατρός μετά τη συμπλήρωση δώδεκα μηνών απασχόλησης, η οποία προκύπτει από τον αθροιστικό υπολογισμό της, έστω και μη συνεχούς, προϋπηρεσίας του, δικαιούται για κάθε ημερολογιακό έτος, κανονική άδεια απουσίας με πλήρεις αποδοχές, ενώ σε περίπτωση που δεν του χορηγηθεί για οποιοδήποτε λόγο η κανονική άδεια δικαιούται ως αποζημίωση τις αντίστοιχες αποδοχές των ημερών άδειας, που δεν του χορηγήθηκαν, προσαυξημένες κατά 25% (Ελεγκτικό Συνέδριο 181/2006).

Ο νόμος δεν επιτρέπει τη μεταφορά της άδειας του ειδικευόμενου που δεν του χορηγήθηκε μέσα στο επόμενο έτος. Εναπόκειται βέβαια στη διακριτική ευχέρεια του Διοικητή του εκάστοτε Νοσοκομείου, ύστερα από αίτηση του ειδικευόμενου γιατρού, να του επιτρέψει να μεταφέρει την κανονική του άδεια το επόμενο έτος αντί της καταβολής αποζημιώσεως.

Χρυσούλα Ανδρεσάκη

Δικηγόρος

info@efotopoulou.gr