Η κατάργηση της διοικητικής δίκης

Σύμφωνα με το 142 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας η διοικητική δίκη καταργείται εάν, πριν από το πέρας της τελευταίας συζήτησης:     i Εκλείψει το αντικείμενό της πριν από το πέρας της τελευταίας συζήτησης    ii Υποβληθεί παραίτηση απο ένδικο βοήθημα ή μέσο,     iii Συντρέχουν οι συνθήκες του άρθρου 141 παρ. 4 περ α΄ (δηλ. απουσία των δικαιούμενων προσώπων σε επανάληψη δίκης, εφόσον είχαν κλητευθεί). Η κατάργηση διαπιστώνεται με απόφαση του δικαστηρίου και διατυπώνεται συνοπτικά στο πρακτικό.

Νομολογιακά έχουν κριθεί τα κάτωθι:

Κατ’ άρθρ. 52 παρ. 1 Ν.Δ. 170/73, η δίκη καταργείται αν μετά την άσκησιν της αιτήσεως ακυρώσεως η προσβαλλομένη πράξις ανεκλήθη, ηκυρώθη ή εξαφανίσθη. [608/88 (Ολ.)].

Κατ’ άρθρ. 32 παρ. 1 Ν.Δ. 170/73, σε περίπτωση ανακλήσεως, ακυρώσεως ή εξαφανίσεως, μετά την άσκηση του ενδίκου μέσου, της προσβαλλομένης πράξεως επέρχεται πάντοτε η κατάργηση της δίκης, χωρίς να εξαρτάται από την παράλληλη συνδρομή οποιασδήποτε άλλης προϋποθέσεως.

Όμως ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι περιπτώσεις στις οποίες η δίκη μπορεί να συνεχιστεί παρόλο που η προσβαλλόμενη πράξη έπαυσε να ισχύει.

Ειδικότερα, μας ενδιαφέρει η παρ. 2 του άρθρου 32 του Π.Δ. 18/89 όπου ορίζεται ότι «καταργείται η δίκη αν, μετά την άσκηση της αίτησης ακύρωσης και έως την πρώτη συζήτηση της υπόθεσης, η προσβαλλόμενη πράξη έπαυσε για οποιοδήποτε λόγο να ισχύει, εκτός αν ο αιτών επικαλείται ιδιαίτερο έννομο συμφέρον που δικαιολογεί τη συνέχιση της δίκης». Το ιδιαίτερο αυτό συμφέρον θα προβληθεί με ιδιαίτερο υπόμνημα που θα κατατεθεί στο αρμόδιο δικαστήριο στο οποίο πρέπει να εξηγούνται οι λόγοι σύμφωνα με τους οποίους ο διοικούμενος θεωρεί ότι πρέπει να συνεχιστεί η δίκη. Τέτοιο ιδιαίτερο συμφέρον μπορεί να είναι για παράδειγμα η ηθική βλάβη που έχει υποστεί ο διοικούμενος από την εφαρμογή της πράξης η οποία παρόλο που ακυρώθηκε εφαρμόστηκε για κάποιο ορισμένο διάστημα.

Ελένη Κλουκινιώτη

info@efotopoulou.gr