Τι γίνεται με τα χρέη της επιχείρησης όταν αυτή μεταβιβάζεται;

Κατά την ΑΚ 478, αν τρίτος υποσχέθηκε στον οφειλέτη ότι θα καταβάλει το χρέος του, ο δανειστής, σε περίπτωση αμφιβολίας, δεν αποκτά δικαίωμα από τη σύμβαση αυτή. Από την εν λόγω διάταξη προκύπτει ότι, υπόσχεση τρίτου προς τον οφειλέτη είναι η σύμβαση με την οποία ο τρίτος υπόσχεται προς αυτόν να τον απαλλάξει από το χρέος του. Το χρέος δυνατόν να είναι τωρινό ή μελλοντικό. Η ΑΚ 478 θέτει ερμηνευτικό κανόνα, κατά τον οποίο, αν δεν προκύπτει ότι, θέλησαν τα μέρη, τότε η σχέση λειτουργεί μόνο μεταξύ των συμβαλλομένων, δημιουργείται δηλαδή μεταξύ τους ενοχική σχέση εσωτερικού χαρακτήρα. Η σύμβαση αυτή, καλούμενη σύμβαση ελευθερώσεως, είναι υποσχετική δικαιοπραξία, αιτιώδης, μπορεί δε να συναφθεί και ως αμφοτεροβαρής σύμβαση, οπότε εξαρτάται από τη συμφωνία των μερών το περιεχόμενο των υποχρεώσεων και δικαιωμάτων καθενός. Τέτοια υπόσχεση ελευθερώσεως (ΑΚ 478) υπάρχει και όταν αυτός στον οποίο μεταβιβάσθηκε η εταιρική συμμετοχή (εταίρος ή τρίτος) ή (και) η εταιρία, αναλαμβάνουν έναντι του μεταβιβάζοντος την υποχρέωση να τον αποδεσμεύσουν από τα χρέη που αφορούν την εταιρική δραστηριότητα και τον βαρύνουν (βλ. ΑΠ 1230/2010 – ΕφΘεσσαλονίκης 1096/2005, δημοσίευση ΝΟΜΟΣ).

 

Το προβληματικό όμως σημείο με τη σύμβαση ελευθερώσεως είναι ότι έχει μόνο εσωτερική λειτουργία. Δηλαδή ισχύει μόνο μεταξύ των μερών και δε μπορεί να αντιταχθεί στους τρίτους δανειστές. Με άλλα λόγια, αυτό σημαίνει ότι στην περίπτωση που μεταβιβάζεται μια επιχείρηση και υπάρξει συμφωνία μεταξύ του μεταβιβάζοντος και του αποκτώντος για να αναλάβει ο δεύτερος τα χρέη του πρώτου προς τους τρίτους δανειστές, αυτή η συμφωνία δε θα ισχύει έναντι των τρίτων. Οι τρίτοι θα μπορούν να ζητήσουν την καταβολή των χρεών και από τον μεταβιβάζοντα, ακόμα και εάν υπάρχει η σύμβαση ελευθερώσεως. Εν προκειμένω ο μεταβιβάζων έχει δύο λύσεις: είτε μπορεί χρησιμοποιήσει τη σύμβαση που σύναψε με τον αποκτώντα για να στραφεί αναγωγικά κατά του αποκτώντα από τη στιγμή που θα ικανοποιήσει τους δανειστές είτε μπορεί να συνάψει αναδοχή χρέους (471ΑΚ). Η αναδοχή χρέους είναι μάλιστα η λύση που τον εξασφαλίζει περισσότερο, καθώς γλιτώνει από τον δικαστικό αγώνα τις αναγωγικής διεκδίκησης των καταβληθέντων στους δανειστές. Βέβαια αυτό που οφείλει να είναι γνωστό για την αναδοχή χρέους είναι ότι ο αναδοχέας (δηλαδή αυτός που θέλει να αναδεχθεί ξένο χρέος για να υπεισέλθει στη θέση του οφειλέτη και να τον απαλλάξει) πρέπει να συμβληθεί με τον δανειστή για να συνάψουν τη σύμβαση αναδοχής.

Ελένη Κλουκινιώτη

info@efotopoulou.gr