Η παράλειψη άσκησης ενδικοφανούς προσφυγής κατά ατομικής εκτελεστής πράξης λόγω μη ενημέρωσης από τον αρμόδιο φορέα δεν καθιστά απαράδεκτη την ασκούμενη από το πρόσωπο αυτό προσφυγή κατά της ίδιας πράξεως ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων

Επειδή, στη διάταξη της παρ. 2 του άρθρου 7 του ν. 702/1977 (Α΄ 268) ορίζεται ότι: «Αι εκδιδόμεναι κατ’ εφαρμογήν νομοθεσίας εκ των αναφερομένων εις την παρ. 1 του άρθρου τούτου (μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και η νομοθεσία περί κοινωνικής ασφαλίσεως) εκτελεσταί ατομικαί πράξεις ή παραλείψεις υπόκεινται εις προσφυγήν ενώπιον του κατά τόπον αρμοδίου διοικητικού πρωτοδικείου, κρίνοντος κατά τον νόμον και την ουσίαν και δυναμένου να ακυρώση ή να τροποποιήση αυτάς». Στη δε παρ. 3 του ιδίου άρθρου 7 ορίζεται ότι «εάν εις την νομοθεσίαν, κατ`εφαρμογήν της οποίας εξεδόθη η πράξις της διοικητικής αρχής, προβλέπεται η δυνατότης ασκήσεως ενδικοφανούς προσφυγής συνεπαγομένης έλεγχον της πράξεως κατά τον νόμον και την ουσίαν, ενώπιον της αυτής ή ιεραρχικώς προϊσταμένης αρχής ή ειδικώς κατεστημένου οργάνου, η ενώπιον του διοικητικού πρωτοδικείου προσφυγή ασκείται μόνον κατά της επί του ενδικοφανούς τούτου μέσου εκδοθείσης πράξεως». Περαιτέρω, με τη διάταξη του άρθρου 19 παρ. 3 του π.δ. 341/1978 (Α΄ 71) θεσπίσθηκε η προηγουμένη άσκηση της ενδικοφανούς προσφυγής, ως προϋπόθεση του παραδεκτού του ενδίκου βοηθήματος της προσφυγής του άρθρου 7 παρ. 2 του ν. 702/1977. Κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων, οι οργανισμοί κοινωνικής ασφαλίσεως υποχρεούνται να γνωστοποιούν στο πρόσωπο το οποίο αφορά η υποκείμενη σε ενδικοφανή προσφυγή εκτελεστή πράξη ότι κατά της πράξεως αυτής προβλέπεται από το νόμο ενδικοφανής προσφυγή, την προθεσμία εντός της οποίας πρέπει να ασκηθεί η ενδικοφανής προσφυγή, καθώς και το όργανο ενώπιον του οποίου πρέπει να ασκηθεί η προσφυγή, η γνωστοποίηση δε αυτή πρέπει να γίνεται είτε με την υποκείμενη σε ενδικοφανή προσφυγή εκτελεστή πράξη είτε με το έγγραφο κοινοποιήσεως της πράξεως αυτής. Σε περίπτωση δε που τα αρμόδια όργανα του οργανισμού κοινωνικής ασφαλίσεως δεν ενημερώσουν για τα θέματα αυτά, κατά τα ανωτέρω, το πρόσωπο το οποίο αφορά η υποκείμενη σε ενδικοφανή προσφυγή εκτελεστή πράξη, η παράλειψη του προσώπου αυτού να ασκήσει ενδικοφανή προσφυγή κατά της πιο πάνω πράξεως δεν καθιστά απαράδεκτη την ασκούμενη από το πρόσωπο αυτό προσφυγή κατά της ίδιας πράξεως. (πρβ. Ολομ. ΣτΕ 2892/1993). Συνεπώς, κρίθηκε ότι η προσφυγή της αναιρεσίβλητης κατά της αποφάσεως του Διευθυντή του ΤΕΒΕ παραδεκτώς είχε ασκηθεί, αφού δεν προέκυπτε ούτε από την προσβαλλόμενη πράξη ούτε από τα έγγραφα με τα οποία είχε κοινοποιηθεί η πράξη αυτή ότι η ασφαλισμένη έπρεπε να ασκήσει ένσταση κατά της πράξεως αυτής ενώπιον της αρμόδιας Τοπικής Διοικητικής Επιτροπής. (2584/2008 ΣΤΕ). 

Λένα Πολύζου, δικηγόρος,

Email: info@efotopoulou.gr